Geen rad voor de ogen

Extract

De Jong en Van ’t Spijker (2013) dragen bij aan de zindelijkheid van de discussie over Routine Outcome Monitoring (ROM) door drie niveaus te onderscheiden waarop die discussie gevoerd dient te worden: het macro-, meso- en microniveau. Tot dusver worden de felste discussies gevoerd over de zin of onzin van ROM op macroniveau: het gebruik van ROM om afdelingen en instellingen (en op termijn mogelijk ook individuele behandelaars) te vergelijken op effectiviteit en doelmatigheid (‘kwaliteit’) van de geboden zorg (benchmarking). Critici van de huidige ROM leggen in hun bezwaren verschillende accenten (Hafkenscheid, 2010; Hafkenscheid & Van Os, 2013; Van Os e.a., 2012; Zitman, 2012). Geen van hen heeft zich echter principieel uitgesproken tegen het monitoren van behandeluitkomsten en het gebruik van monitoren als kwaliteitsinstrument. Integendeel, de zorg van deze critici is juist dat ROM, zoals die recent in de Nederlandse ggz is ingevoerd, wetenschappelijk onverantwoord (en onverantwoordelijk) wordt uitgevoerd. Deze ROM doet afbreuk aan valide kwaliteitsmeting of bevordert die in elk geval niet. …