Top

Kind & Adolescent Praktijk

Gepubliceerd in:

01-12-2011

Inperken voorkomen in de residentiële zorg voor kinderen:

Individuele Proactieve AgressiehanteringsMethode (IPAM)

Auteurs: Dr. Marije Valenkamp, Prof. Dr. Fop Verheij

Gepubliceerd in: Kind & Adolescent Praktijk | Uitgave 4/2011

samenvatting

In dit artikel wordt een nieuwe interventie toegelicht die tot doel heeft het gebruik van fysieke en ruimtelijke inperkende maatregelen bij agressie in residentiële instellingen voor kinderen te minimaliseren: de Individuele Proactieve AgressiehanteringsMethode (IPA M). Na implementatie blijkt het aantal inperkende maatregelen te zijn gehalveerd.

vorige artikel Het Moderne Leven

volgende artikel Vooruitgang

Achenbach, T.M., & Rescorla, L.A. (2001).Manual for the ASEBA school-age forms & profiles. Burlington, VT: University of Vermont, Research Center for Children, Youth, & Families.

Bjørkly, S. (1996). Report Form for Aggressive Episodes: preliminary report.Perceptual and Motor Skills, 83, 1139–1152.PubMedCrossRef

Breakwell, G. (1995). Theories of violence. In: B. Kidd & C. Stark (red.),Management of violence and aggression in health care (1–11). London: Gaskell.

Buitelaar, J. (2000). Open-label treatment with risperdone of 26 psychiatrically-hospitalized children and adolescents with mixed diagnoses and aggressive behaviour.Journal of Child and Adolescent Psychopharmacology, 10 (1), 19–26.PubMedCrossRef

Carlson, G.A. (1995). Commentary: national plan for research on child and adolescent mental health disorders.Archives of General Psychiatry, 52, 724–726.PubMedCrossRef

Carmel, H., & Hunter, M. (1989). Staff injuries from inpatient violence.Hospital and Community Psychiatry, 40, 41–46.PubMed

Day, D.M. (2000).A review of the literature on restraints and seclusion with children and youth: Toward the development of a perspective in practice. Report prepared for the Intersectoral/ Interministerial Steering Committee on Behaviour Management Interventions for Children and Youth in Residential and Hospital Settings, Toronto, Ontario, Canada.

Day, D.M. (2002). Examining the therapeutic utility of restraints and seclusion with children and youth: the role of theory and research in practice.American Journal of Orthopsychiatry, 72 (2), 266–278.PubMedCrossRef

De Bode, R. (2003). Woede, angst en vernedering. Over het gebruik van de separeercel in de psychiatrie.Tijdschrift voor Sociaal Pedagogische Hulpverlening, 55, 4–9.

Dekker, M.C., Koot, H.M., Van der Ende, J., & Verhulst, F.C. (2002). Emotional and behavioural problems in children and adolescent with and without intellectual disability.Journal of Child Pychology and Psychiatry, 43 (8), 1087–1098.CrossRef

Delaney, K.R. (2006). Evidence base for practice: reduction of restraint and seclusion use during child and adolescent psychiatric inpatient treatment.Worldviews on Evidence-Based Nursing, 3 (1), 19–30.PubMedCrossRef

Durrant, M. (1993).Residential treatment. A cooperative, competency-based approach to therapy and program design. New York & London: W.W. Norton & Company.

European Rating Aggression Group (1992). Social Dysfunction and Aggression Scale in generalized aggression and in aggressive attacks: A validity and reliability study.International Journal of Methods in Psychiatric Research, 2, 15–29.

Fisher, W.A. (1994). Restraint and seclusion: a review of the literature.American Journal of Psychiatry, 151, 1584–1591.PubMed

General Assembly Resolution (1990).Convention on the Rights of the Child. United Nations.

Kay, S.R., Wolkenfeld, F., & Murril, L. (1988). Profiles of aggression among psychiatric patients. Nature and prevalence.Journal of Nervous and Mental Disease, 176, 539–546.CrossRef

Kazdin, A.E. (1987).Conduct disorders in childhood and adolescence. Newbury Park, CA: Sage.

Kidd, B., & Stark, C. (red.) (1995).Management of violence and aggression in health care. London: Gaskell.

Knorth, E.J., Klomp, M., Van den Bergh, P.M., & Noom, M.J. (2007). Aggressive adolescents in residential care: a selective review of treatment requirements and models.Adolescence, 42 (167), 461–485.PubMed

Knotter, M.H., Stams, G.J.J.M., Jansen, G.J., & Moonen, X.M.H. (2008). Attitude en interventiegedrag bij begeleiders van mensen met een verstandelijke beperking en agressief gedrag.Nederlands Tijdschrift voor de Zorg aan mensen met verstandelijke beperkingen, 2, 94–114.

LeBel, J., & Goldstein, R. (2005). The economic cost of using restraint and the value added by restraint reduction or elimination.Psychiatric Services, 56 (9), 1109–1114.PubMedCrossRef

Matthys, W. (1997). Residential Behavior Therapy for Children with Conduct Disorders.Behavior Modification, 21(4), 512–532.PubMedCrossRef

National Association of State Mental Health Program Directors (2000). Reducing the use of seclusion and restraint: finding strategies, and recommendations.Emergency Psychiatry, 6, 7–13.

Nijman, H.L.I., Merckelbach, H.L.G.J., Allertz, W.F.F., & à Campo, J.M.L.G. (1997). Prevention of aggressive incidents in a closed psychiatric ward. Psychiatric Services, 48, 694–698.PubMed

Nijman, H.L.I., Muris, P., Merckelbach, H.L.G.J., Palmstierna, T., Wistedt, B., Vos, A.M., Van Rixtel, A., & Allertz, W. (1999). The Staff Observation Aggression Scale- Revised (SOAS-R).Aggressive Behavior, 25, 197–209.CrossRef

Simes, D., & Trotter, C. (1990). Tough boys discover choices: dealing with violence in the residential care setting.Family Therapy Case Studies, 5 (1), 51–60.

Singh, N.N., Singh, S.D., Davis, C.M., Latham, L.L., & Ayers, J.G. (1999). Reconsidering the use of seclusion and restraints in inpatient child and adult psychiatry.Journal of Child and Family Studies, 8 (3), 243–253.CrossRef

Sival, R.C., Albronda, T., Haffmans, P.M.J., Saltet, M.L., & Schellekens, C.M.A.M. (2000). Is aggressive behaviour influenced by the use of a behaviour rating scale in patients in a psychogeriatric nursing home?International Journal of Geriatric Psychiatry, 15, 108–111.PubMedCrossRef

Sukhodolsky, D.G., Cardona, L., Martin, A. (2005). Characterizing aggressive and noncompliant behaviors in a children’s psychiatric inpatient setting.Child Psychiatry and Human Development, 36 (2), 177–193.PubMedCrossRef

Ten Wolde, A.C., & Koorenhof, M. (2006). Het meten van agressie middels zelfrapportage bij mensen met een lichte verstandelijke beperking.Nederlands Tijdschrift voor de Zorg aan mensen met verstandelijke beperkingen, 32 (1), 27–42.

Valenkamp, M.W., Verheij, F., Nijman, H.L.I., Palmstierna, T., & Bjørkly, S. (2009).Proactive monitoring of Aggression in Children Tool. Rotterdam: afdeling kinder- en jeugdpsychiatrie Erasmus MC-Sophia.

Valenkamp, M.W. (2011).Inperken voorkomen. Individuele Proactieve AgressiehanteringsMethode (IPAM) in de (dag) klinische kinderpsychiatrie en jeugdzorg: verantwoording en evaluatie. Dissertatie Erasmus Universiteit Rotterdam.

Wielemaker, J.F. (2009).Langdurig klinisch behandeld in de kinder- en jeugdpsychiatrie; een follow-up onderzoek na 5 tot 25 jaar. Dissertatie Erasmus Universiteit Rotterdam.

Titel: Inperken voorkomen in de residentiële zorg voor kinderen:
Individuele Proactieve AgressiehanteringsMethode (IPAM)
Auteurs: Dr. Marije Valenkamp
Prof. Dr. Fop Verheij
Publicatiedatum: 01-12-2011
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Kind & Adolescent Praktijk / Uitgave 4/2011
Print ISSN: 1571-4136
Elektronisch ISSN: 1875-7065
DOI: https://doi.org/10.1007/s12454-011-0040-z

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

samenvatting

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 4/2011

Braingame brian

In het kruis getast

Dissociation in traumatized children and adolescents (2011)

Het tekort aan kinder- en jeugdpsychiaters opgelost

Vooruitgang

Leonie, zeventien jaar