Samenvatting
Een vraag stellen is soms haar al beantwoorden. Wanneer collega Van Kalmthout (1994) zich afvraagt of de client–centered therapie nog toekomst heeft, suggereert hij op zijn minst dat hij daaraan (al dan niet ernstig) twijfelt. Toch ademt zijn artikel niet de sfeer van doemdenken, integendeel, de auteur lijkt wel degelijk mogelijkheden te zien voor een client–centered therapie, die bovendien niet onder hoeft te doen voor andere vormen van psychotherapie.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literatuur
Audenhove, Ch. van, & Vertommen, H. (1984). Indicatiestelling voor psychotherapie door overleg. Tijdschrift voor Psychotherapie, 10, 28–42
Carkhuff, R.R. (1969). Helping and human relations. New York: Holt, Rinehart & Winston.
Dijkhuizen, R.E., & Bouwens, J.M.P. (1990). Procesgerichte gesprekstherapie bij een borderline cliënt: Een gevalsbeschrijving. Tijdschrift voor Psychotherapie, 16, 69–79.
Gendlin, E.T. (1973). Experiential psychotherapy. In R. Corsini (Ed.), Current psychotherapies (pp. 317–352). Itasca: Peacock.
Haas, O. de (1981). Gestructureerde gesprekstherapie bij borderline cliënten. Tijdschrift voor Psychotherapie, 7, 70–80.
Haas, O. de (1985). Van Rogeriaanse therapie naar een procesgerichte gesprekstherapie, Tijdschrift voor Psychotherapie, 11, 83–93.
Homans, C.F., Keur, M., & Schreij, H.G. (1991). Tijdsbestedingsonderzoek Regionale Instellingen voor Ambulante Geestelijke Gezondheidszorg. Enschede: Hoeksma, Homans & Menting.
Kalmthout, M. van (1991). Psychotherapie: het bos en de bomen . Amersfoort: Acco.
Kalmthout, M. van (1994). Heeft de client–centered therapie nog toekomst? Tijdschrift voor Psychotherapie, 20, 74–89.
Kessel, W. van, & Van der Linden, P. (1991). De hier–en–nu–relatie in cliëntgerichte therapie: Het interactionele gezichtspunt. In Hans Swildens e.a. (red.), Leerboek gesprekstherapie: De cliëntgerichte benadering (pp. 223–249). Amersfoort: Acco.
Kiesler, D.J. (1982). Interpersonal theory for personality and psychotherapy. In J.C. Anchin & D.J. Kiesler (Eds.), Handbook of interpersonal psychotherapy (pp. 3–24). New York: Pergamon Press.
Lietaer, G. (1990). The client–centered approach after the Wisconsin project: A personal view on its evolution. In G. Lietaer, J. Rombauts & R. van Balen (Eds.), Client–centered and experiential psychotherapy in the nineties (pp.19–45). Leuven: Leuven University Press.
Mearns, D., & Thorne, B. (1988). Person–centered counseling in action. Londen: Sage.
Mitchell, K.M., Bozarth, J.D., & Krauft, C.C. (1977). A reappraisal of the therapeutic effectiveness of accurate empathy, non–possessive warmth, and genuineness. In A.S. Gurman & A.M. Razin (Eds.), Effective psychotherapy: A handbook of research (pp. 482–502). New York: Pergamon Press.
Moerland, C. (1993). Specifieke indicatiecriteria voor client–centered therapie. Amsterdam: Vrije Universiteit (doctoraalscriptie).
Parloff, M.B., Waskow, I.E., & Wolfe, B.E. (1978). Research on therapist variables in relation to process and outcome. In S.C. Garfield & A.E. Bergin (Eds.), Handbook of psychotherapy and behavior change (pp. 242–252). New York: John Wiley.
Patterson, C.H. (1984). Empathy, warmth and genuineness in psychotherapy: A review of reviews. Psychotherapy: theory, research and practice 21 431-438
Prouty, G. (1976). Pre–therapy: A method of treating pre–expressive psychotics and retarded patients. Psychotherapy, theory, research and practice, 13, 290–294.
Rice, Laura N. (1974). The evocative function of the therapist. In D.A. Wexler & L.N. Rice (Eds.), Innovations in client–centered therapy (pp. 289–311). New York: John Wiley.
Rogers, C.R. (1957): The necessary and sufficient conditions for therapeutic personality change. Journal of Consulting Psychology, 21, 95–103.
Rogers, C.R., Gendlin, E.T., Kiesler, D.J., & Truax, C.B. (1967). The therapeutic relation–ship and its impact: A study of pscyhotherapy with schizophrenics. Madison: University of Wisconsin Press.
Sachse, R. (1987). Wat betekent ‘zelfexploratie’ en hoe kan een therapeut het zelfexploratieproces van de cliënt bevorderen? Psychotherapeutisch Paspoort, 4, 5.71–5.93.
Schaap, C., Bennun, I., Schindler, L., & Hoogduin, K. (1993). The therapeutic relationship in behavioural psychotherapy. Chichester: Wiley.
Smith, M.L., Glass, G.V., & Miller, T.I. (1980). The benefits of psychotherapy. Baltimore: Johns Hopkins University Press.
Stommel, I.H.M. (1992). Een Vereniging voor Fenomenologische Therapie. VRT–Periodiek, 30, v23–v26.
Swildens, J.C.A.G. (1980). De hulpverwachting in de therapeutische relatie binnen de gesprekstherapie volgens Rogers, Tijdschrift voor Psychotherapie, 6, 67–74.
Swildens, J.C.A.G. (1984). Rogeriaanse therapie tussen ideologie en praktijk: Een gewetensonderzoek. In G. Lietaer, Ph. van Praag & H. Swildens (red.), Client–centered therapie in beweging (pp.13–20). Amersfoort: Acco.
Swildens, J.C.A.G. (1988). Procesgerichte gesprekstherapie. Amersfoort: Acco.
Swildens, J.C.A.G., De Haas, O., Lietaer, G., & Balen, R. van (1991). Leerboek gesprekstherapie: De cliëntgerichte benadering. Amersfoort/Leuven: Acco.
Takens, R.J. (1991). Het aanzien en aangezicht van de V.R.T. VRT–Periodiek, 29, 4, v1–v6.
Takens, R.J. (1992a). Een nieuwe naam voor de V.R.T.? Inleiding kaderconferentie V.R.T., Utrecht, mei 1992.
Takens, R.J. (1992b). Een Nederlandse Vereniging voor Gesprekstherapie. VRT–Periodiek, 30, 2, v33–v36.
Tiedemann, J., & Krips, A. (1991). De existentiële dimensie. In J.C.A.G. Swildens, O. de Haas, G. Lietaer & R. van Balen (red.), Leerboek gesprekstherapie: De cliëntgerichte benadering (pp. 169–193). Amersfoort/Leuven: Acco.
Thorne, B. (1987). Beyond the core conditions. In W. Dryden (Ed.), Key cases in psychotherapy (pp.48–77). Londen: Croom Helm.
Thorne, B. (1989). Proposals for the future of client–centered and experiential psychotherapy. Person–Centered Review, 4, 24–26.
Wexler, D.A., & Rice, L.N. (1974). Innovations in client–centered therapy. New York: Wiley & Sons.
Wijngaarden, H.R. (1984). Client–centered therapie: een eigen identiteit? In G. Lietaer, Ph. van Praag & H. Swildens (red.), Client–centered therapie in beweging (pp.41–55). Amersfoort: Acco.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
R.J. Takens is klinisch psycholoog–psychotherapeut en als universitair docent verbonden aan de vakgroep Klinische Psychologie van de Vrije Universiteit. Hij is momenteel voorzitter van de Vereniging voor Rogeriaanse Therapie. Zijn reactie is à titre personnel geschreven.
About this article
Cite this article
Takens, R.J. Een toekomst voor persoonsgerichte psychotherapie. PSIE 20, 46–52 (1994). https://doi.org/10.1007/BF03079159
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03079159