semenvatting
De klinische indruk dat kinderen met antisociaal gedrag een lage zelfwaardering hebben, wordt in toenemende mate door empirisch onderzoek bevestigd. Het ontstaan van deze lage zelfwaardering schrijven we toe aan de geringe waardering van anderen voor het kind als persoon, voor zijn gedrag en zijn prestaties. Omdat niet aangetoond werd dat een lage zelfwaardering een rol speelt in het ontstaan van antisociaal gedrag, vormt het vergroten van de zelfwaardering geen primair doel in de behandeling. Het vergroten van de zelfwaardering wordt indirect wel nagestreefd door het kind adequater sociaal gedrag te leren. Dit leerproces kan bij sommige kinderen verstoord worden door de narcistische afweer van hun lage zelfwaardering.
Summary
There is growing empirical evidence of low self–esteem in children with antisocial behaviour. The development of a low self–esteem in these children is attributed to other's negative opinions toward the antisocial child. Since there is no evidence that low self–esteem causes antisocial behaviour, improving the antisocial child's self–worth is not a primary goal in treatment; this improvement, however, can be obtained indirectly when the antisocial child learns more adequate skills for solving social problems. Some antisocial children defend themselves narcissistically against their low self–esteem; this complicates their treatment.
This is a preview of subscription content, log in via an institution to check access.
Literatuur
American Psychiatric Association (1987). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (Third edition, revised). Washington DC: American Psychiatric Association.
Blöte, A. & Curfs, L. (1986). Het gebruik van de Conners Teacher Rating Scale in Nederland. Nederlands Tijdschrift voor de Psychologie , 41, 226–236.
Burdett, K. & Jensen, L. (1983). The self–concept and aggressive behavior among elementary school children from two socio–economic areas and two grade levels. Psychology in the School, 20, 370–375.
Cillessen, A. (1991). The self–perpetuating nature of children's peer relationships. Academisch proefschrift. Kampen: Mondiss.
Coie, J., Dodge, K. & Kuppersmidt, J. (1990). Peer group behavior and social status. In S. Asher & J. Coie (Eds.), Peer Rejection in Childhood (pp. 17–59). Cambridge: Cambridge University Press.
Cooley, C. (1902). Human nature and the social order. New York: Scribner.
Fiske, S. & Taylor, S. (1991). Social cognition. New York: Random House.
Harter, S. (1985). Manual for the self–perception profile for children. Denver: University of Denver.
Harter, S. (1987). The determinants and mediational role of global self–worth in children. In N. Eisenberg (Ed.), Contemporary topics in developmental psychology (pp. 219–242). New York: Wiley.
Hoare, P., Elton, R., Greer, A. & Kerley, S. (1993). The modification and standardisation of the Harter self–esteem questionnaire with Scottish school children. European Child and Adolescent Psychiatry, 2, 19–33.
Lochman, J., & Lampron, L. (1986). Situational social problem–solving skills and self–esteem of agressive and nonaggressive boys. Journal of Abnormal Child Psychology, 14, 605–617.
Matthys, W. (1990). De zelf/ander–representaties van gedragsgestoorde kinderen. Een empirisch onderzoek naar interne objectrelaties. Academisch proefschrift. Amsterdam/Lisse: Swets & Zeitlinger.
Mattys, W. (1992). Antisociale gedragsstoornissen. In F. Verhulst en F. Verhey (Red.), Kinder– en jeugdpsychiatrie; onderzoek en diagnostiek. Assen/Maastricht: Van Gorcum.
Matthys, W. (1993). De klinische behandeling van kinderen met een antisociale of een oppositionele gedragsstoornis. In C. Hoogduin, O. Schnabel, W. Vandereycken & F. Verhulst (Red.), Jaarboek voor psychiatrie en psychotherapie (pp. 163–174). Houten/Zaventem: Bohn Stafleu Van Loghum.
Matthys, W., Cuperus, J. & Waaijer, M. (in druk). Sociale probleemoplossing bij kinderen met antisociaal gedrag. In S. van Hekken, J. Stolk, W. Slot & J. Veerman (Red.), Wetenschap en praktijk in discussie. Amersfoort: College uitgevers.
Mead, G. (1934). Mind, self and society. Chicago: University of Chicago Press.
Patterson, G., Reid, J. & Dishion, T. (1992). Antisocial boys. Eugene, OR: Castalia.
Rietvelt, R. (1991). Zelfwaardering van jongens met en zonder agressief gedrag. Doctoraalscriptie Rijksuniversiteit Utrecht.
Slaby, R. & Guerra, N. (1988). Cognitive mediators of aggression in adolescent offenders: 1. Assessment. Developmental Psychology , 24, 580–588.
Straathof, M., Treffers, Ph., Siebelink, B. & Goedhart, A. (1991). Eigenwaarde en competentiebeleving: Een onderzoek bij 8–12 jaar oude kinderen op een polikliniek kinderspsychiatrie. Tijdschrift voor Psychiatrie, 33, 375–390.
Veerman, J.W. (1989). De competentiebelevingsschaal voor kinderen ( CBSK ). Een experimentele handleiding. Duivendrecht: Paedologisch Instituut, Episcript nr. 9.
Veerman, J.W. (1991). Zelfbeoordelingen van jongens opgenomen in een psychiatrisch centrum. Kind en Adolescent, 12, 233–235.
Zimet, S. & Farley, G. (1987). How do emotionally disturbed children report their competencies and self–worth? Journal of the Academy of Child and Adolescent Psychiatry, 26, 33–38.
Author information
Authors and Affiliations
Additional information
Dr. W. Matthys is als universitair hoofddocent verbonden aan de Rijksuniversiteit Utrecht, en als psychiater aan de afdeling voor Kinder– en Jeugdpsychiatrie van het Academisch Ziekenhuis Utrecht.
Contactadres: Academisch Ziekenhuis Utrecht, Afdeling voor Kinder– en Jeugdpsychiatrie, Postbus 85500, 3508 GA Utrecht.
About this article
Cite this article
Matthys, W. Zelfwaardering bij kinderen met antisociaal gedrag. KIAD 14, 144–148 (1993). https://doi.org/10.1007/BF03060518
Issue Date:
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03060518