Top

Gepubliceerd in:

2019 | OriginalPaper | Hoofdstuk

10. De thoracale wervelkolom en ribben

Auteurs : D. L. Egmond, R. Schuitemaker

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

De eerste paragrafen van dit hoofdstuk richten zich op de functionele aspecten van de thoracale wervelkolom, met een biomechanische uiteenzetting over de bouw en functie van de thoracale wervelkolom, de osteokinematica en de artrokinematica. Neurofysiologische paragrafen bevatten de segmentale relatie van de thoracale wervelkolom met het orthosympathische zenuwstelsel en de trofische omstandigheden van het bindweefsel. Er is aandacht voor de costovertebrale en costotransversale verbindingen en de functie van de ribben (osteokinematica en artrokinematica) tijdens de inademing en uitademing en de consequenties voor de mobiliserende behandeling. Voorts wordt gewezen op thoracale en costosternale pijn als rode vlag tijdens het screeningsproces. Speciale aandacht is er voor de patronenmatrix van de thoracale regio en in het bijzonder voor de morbus Bechterew, de morbus Scheuermann, (juveniele) osteoporose/osteopenie en het pseudocardiaal syndroom als indicatie voor manuele therapie. Het hoofdstuk wordt afgesloten met de beschrijving van 28 thoracale wervelkolom- en ribtechnieken, vergezeld van professionele instructievideo’s, duidelijke foto’s, helder geformuleerde opmerkingen en actuele achtergrondinformatie. Hiermee wordt de moderne manueeltherapeut in staat gesteld om klachten aan de thoracale wervelkolom en ribben optimaal te kunnen onderzoeken en behandelen.

vorige hoofdstuk De schouderregio

volgende hoofdstuk De cervicale wervelkolom

Alleen toegankelijk voor geautoriseerde gebruikers

belast

In een belaste oefen-, onderzoeks- of behandelsituatie draagt het te bewegen gewricht het volle lichaamsgewicht minus het gewicht van het onderliggende deel. Belast is bijvoorbeeld: zittend, staand of lopend.

cervicothoracaal

Hiermee worden de anatomische bewegingssegmenten C7-Th1 t/m Th3-Th4 bedoeld. Het bijzondere van deze regio is dat de wervels verbonden zijn met ribben, die ventraal via de costosternale verbindingen direct met het sternum zijn verbonden. Hierdoor is de mobiliteit van deze regio beperkt. Het bewegingssegment C7-Th1 hoort ook bij de midcervicale wervelkolom, omdat de facetgewrichten de vorm hebben van een midcervicale wervel. C7-Th1 wordt tot de cervicothoracale wervelkolom gerekend omdat Th1 verbinding heeft met de eerste ribben (links en rechts).

facetgewricht

De gewrichtsvlakken van de beide intervertebraalgewrichten op een wervel worden facetten genoemd. De facetgewrichten worden ook wel artt. zygapophysiales of artt. intervertebrales genoemd. Deze facetgewrichten spelen in de manuele therapie van de wervelkolom een centrale rol.

heterolateraal

De andere zijde van het lichaam van de patiënt. Dit kan betekenen:

– de andere dan de te behandelen of aangedane zijde (de manueeltherapeut staat aan de heterolaterale zijde van de patiënt in rugligging om een onbelaste manipulatie uit te voeren van de derde rib);

– de andere zijde dan waar (homoniem of heteroniem) naartoe wordt geroteerd met de CWK, ThWK of LWK.

Bij het beschrijven van de technieken worden de begrippen homolateraal en heterolateraal gebruikt om de termen links en rechts te vermijden.

heteroniem

Bij het driedimensionale bewegen van de wervelkolom kunnen zowel de flexie als extensie worden gecombineerd met lateroflexie en rotatie. Indien de rotatie- en lateroflexierichting tegengesteld zijn, is er sprake van een heteronieme flexie of extensie naar rechts of links. De rotatierichting is hiervoor bepalend. Heteronieme flexie van de CWK naar rechts betekent: flexie, lateroflexie links, rotatie rechts. De langere bindweefselplaten worden hierbij ontspannen. De cervicale wervelkolom wordt hiermee vergrendeld.

Osteokinematische beschrijving van de heteronieme bewegingen van de wervelkolom.

3D-beweging	flexie/extensie	lateroflexierichting	rotatierichting
heteronieme 3D-flexie rechts	flexie	lateroflexie links	rotatie rechts
heteronieme 3D-flexie links	flexie	lateroflexie rechts	rotatie links
heteronieme 3D-extensie rechts	extensie	lateroflexie links	rotatie rechts
heteronieme 3D-extensie links	extensie	lateroflexie rechts	rotatie links

homolateraal

Dezelfde zijde van het lichaam van de patiënt. De therapeut staat aan de homolaterale zijde van de patiënt betekent: de therapeut staat aan de zijde van de te behandelen schouder.

homoniem

Bij het driedimensionale bewegen van de wervelkolom kunnen zowel de flexie als de extensie worden gecombineerd met lateroflexie en rotatie. Indien de rotatie- en lateroflexierichting gelijk zijn, is er sprake van een homonieme flexie of extensie naar rechts of naar links. Vooral de lange bindweefselplaten aan de heterolaterale zijde worden hierbij gestrekt.

Osteokinematische beschrijving van de homonieme bewegingen van de wervelkolom.

3D-beweging	flexie/extensie	lateroflexierichting	rotatierichting
homonieme 3D-flexie rechts	flexie	lateroflexie rechts	rotatie rechts
homonieme 3D-flexie links	flexie	lateroflexie links	rotatie links
homonieme 3D-extensie rechts	extensie	lateroflexie rechts	rotatie rechts
homonieme 3D-extensie links	extensie	lateroflexie links	rotatie links

onbelast

In een onbelaste oefen-, onderzoeks- of behandelsituatie hoeft het te bewegen gewricht het bovenliggende lichaamsgewicht niet te dragen. De belasting kan worden opgevoerd van volledig onbelast (0 %) tot volledig belast (100 % van het bovenliggende lichaamsgewicht). Onbelast is bijvoorbeeld: liggend op de buik, zij of rug. Onbelast tot gedeeltelijk belast is bijvoorbeeld: onder water (hydrotherapie), met hulpmiddelen (met behulp van elleboogkrukken of loopbrug). Voorbeeld een onbelaste manipulatietechniek van de CWK wordt uitgevoerd in rugligging.

pseudocardiaal

Lijkend op afkomstig van het hart. Symptomen kunnen soms het beeld oproepen van een hartaandoening. Bijvoorbeeld: sternocostale pijnklachten als gevolg van een ribblokkade.

Het ganglion cervicale inferius wordt samen met het ganglion thoracicum I ook ganglion stellatum genoemd.

Frontotransversale lijn (of afstand) = de horizontaal en dwars verlopende snijlijn van het frontale met het transversale vlak. Uitgaande van de anatomische stand.

Sagittotransversale lijn (of afstand) = de horizontaal en voor-achterwaarts verlopende snijlijn van het sagittale met het transversale vlak. Frontosagittale lijn (of afstand) = de verticaal verlopende snijlijn van het frontale met het sagittale vlak.

Bergman, G. J. D. (2005). Manipulative therapy for shoulder complaints in general practice. Groningen: University of Groningen, (PhD).

Bron, C. (2011). Myofascial trigger points in shoulder pain. Prevalence, diagnosis and treatment. Nijmegen: Radboud University Nijmegen, (PhD).

Coppieters, M. W., & Butler, D. S. (2008). Do ‘sliders’ slide and ‘tensioners’ tension? An analysis of neurodynamic techniques and considerations regarding their application. Manual Therapy, 13(3), 213–221. https://doi.org/10.1016/j.math.2006.12.008.CrossRefPubMed

Cross, K. M., Kuenze, C., Grindstaff, T. L., & Hertel, J. (2011). Thoracic spine thrust manipulation improves pain, range of motion, and self-reported function in patients with mechanical neck pain: A systematic review. Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy, 41(9), 633–642. https://doi.org/10.2519/jospt.2011.3670.CrossRefPubMed

De Morree, J. J. (2014). Dynamiek van het menselijk bindweefsel. Functie, beschadiging en herstel. Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Guimberteau, J. C. (2006). Strolling under the skin. München: Elsevier.

Head, H. (1893). On the disturbances of sensation, with special reference to the pain of visceral disease. Brain Research, 16, 1–133.

Lewis, J. S. (2009). Rotator cuff tendinopathy/subacromial impingement syndrome: is it time for a new method of assessment? British Journal of Sports Medicine, 43(4), 259–264. https://doi.org/10.1136/bjsm.2008.052183.CrossRef

Paulsen, F., & Waschke, J. (2018). Sobotta, Deel 1 algemene anatomie en bewegingsapparaat (Bd. 1). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Putz, R. (1981). Funktionelle anatomie der wirbelgelenke. Stuttgart: Georg Thieme Verlag.

Van den Berk, T. (2003). Het mysterie van de herstenstam. Zoetermeer: Meinema.

Van der El, A. (2010). Orthopaedic manual therapy diagnosis. Boston: Jones and Bartlett Publishers.

Waddell, G. (2004). The back pain revolution. London: Elsevier.

Winters, J. C., Van der Windt, D. A. W. M., Spinnewijn, W. E. M., De Jongh, A. C., Van der Heijden, G. J. M. G., Buis, P. A. J., et al. (2009). NHG-Standaard Schouderklachten. NHG-Standaarden voor de huisarts, 2009, 1213–1229. https://doi.org/10.1007/978-90-313-6614-9_77.CrossRef

Titel: De thoracale wervelkolom en ribben
Auteurs: D. L. Egmond
R. Schuitemaker
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Extremiteiten
Print ISBN: 978-90-368-2254-1

Elektronisch ISBN: 978-90-368-2255-8

Copyright: 2019
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-2255-8_10

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen