Leven met een dwangstoornis

Voorwerk

1. Wat is er met me aan de hand?

Abstract

Wie kent niet het ‘opgeruimde’ gevoel als het huis schoon is, de administratie is bijgewerkt of de tuin is gedaan. We kennen allemaal wel de ‘gevaren’ van onder een ladder doorlopen, op vrijdag de dertiende iets ondernemen of een ramp niet ‘afkloppen’ op ongelakt hout. Ordening, bijgeloof en rituelen horen bij het leven. Ze geven ons het idee dat we onze buiten- en binnenwereld kunnen beheersen. Dat geeft een rustig en ontspannen gevoel.

Fred Sterk, Sjoerd Swaen

2. Hoe heeft het zover kunnen komen?

Abstract

Hoe kom je aan een dwangstoornis? Komt het door je opvoeding of door traumatische ervaringen? Heb je misschien ‘dwang-genen’? Zit het in je hersenen? Belangrijke vragen, waarop we in dit hoofdstuk een antwoord proberen te geven.

Fred Sterk, Sjoerd Swaen

3. Wat staat me te wachten?

Abstract

Mensen met een dwangstoornis schamen zich meestal voor hun problemen en kunnen daardoor lang aarzelen voordat ze professionele hulp zoeken. Bovendien is het voor veel dwangpatiënten moeilijk om het jarenlange ingesleten dwanggedrag op te geven. Maar helaas moeten we ook vaststellen dat niet iedere huisarts en behandelaar in de (geestelijke) gezondheidszorg op de hoogte is van de meest effectieve behandelmethoden.

Fred Sterk, Sjoerd Swaen

4. Wat betekent een en ander voor mijn omgeving?

Abstract

Zoals we in de vorige hoofdstukken al zagen is de kans groot dat iemand met een dwangstoornis verschillende vormen van veiligheidsgedrag zal uitvoeren om angst tegen te gaan. Vaak helpen familieleden (partner, ouder(s), kinderen) bij het uitvoeren van de dwangrituelen of het vermijden van moeilijke situaties. Naast het meehelpen met de rituelen kan de omgeving ook bepaalde (zorg- of huishoudelijke) taken gaan overnemen. Zo kan de directe omgeving, onbedoeld, een rol gaan spelen bij het instandhouden van de klachten. Zij vormen een houvast, een soort veiligheid.

Fred Sterk, Sjoerd Swaen

5. Welke behandelingen bestaan er?

Abstract

In de afgelopen 25 jaar is de prognose voor de dwangstoornis duidelijk verbeterd. Toch moeten we nog steeds concluderen dat nog maar weinig mensen volledig genezen na een behandeling. Het merendeel van de patiënten houdt nog in meer of mindere mate (lichte) dwangklachten over. Wel zijn er behandelingen waardoor de symptomen van de dwangstoornis zodanig verminderen dat het leven weer leefbaarder wordt.

Fred Sterk, Sjoerd Swaen

6. Hoe kan ik de draad weer oppakken?

Abstract

Na het lezen van de vorige hoofdstukken weet je hopelijk wat een dwangstoornis is en wat je er eventueel aan zou kunnen doen. Als je last hebt van dwangklachten dan is het aan te bevelen professionele hulp te zoeken om te voorkomen dat de klachten zich uitbreiden. Bij veel instellingen volgt na het eerste gesprek (de intake) een korte of langere wachttijd. Overleg met je huisarts of met bijvoorbeeld de Angst, Dwang en Fobie Stichting hoe je deze wachttijd het best kunt overbruggen. Je zou bijvoorbeeld alvast kunnen starten met een medicamenteuze behandeling.

Fred Sterk, Sjoerd Swaen

7. Adressen en literatuur

Abstract

Angst, Dwang en Fobie Stichting

Fred Sterk, Sjoerd Swaen

Nawerk