De afgelopen jaren heeft de psychische zorg zich goed ontwikkeld, maar tegelijkertijd is er veel verwarring over doelen en werkwijzen. In technisch opzicht kunnen we steeds meer en het is te verwachten dat we over 25 jaar alweer een stuk verder zijn. Werkers worden goed opgeleid en hun kennis wordt op peil gehouden. Tegelijkertijd is er veel ongenoegen bij cliënten of patiënten en hun organisaties. Die onvrede uit zich op verschillende manieren, waardoor het moeilijk is om dit in een paar kernpunten samen te vatten. De aandacht is vaak zodanig gefixeerd op hun aandoening, dat ze zich als persoon genegeerd voelen. Maar wellicht is toch wel de essentie het onderhuidse gevoel dat hun lijden wordt genegeerd. …