Top

Gepubliceerd in:

2020 | OriginalPaper | Hoofdstuk

7. Leren van motorische vaardigheden

Auteur : Ben van Cranenburgh

Gepubliceerd in: Van contractie naar actie

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Het is nuttig om goed te definiëren wat leren wel en niet is. Oefenen leidt namelijk niet automatisch tot prestatieverbetering. De evolutie van theorieën over motorisch leren is fascinerend. Achtereenvolgens duiken op: de engramtheorie, de schematheorie, de ecologische theorie en de dynamische systeemtheorie. Iedere theorie bevat een gezonde kern van waarheid die zijn toepassingen kan hebben in sport, muziek of revalidatie. De rol van de hersenen bij motorisch leren is evident: in verschillende leerfasen worden verschillende hersengebieden ingezet. Recent onderzoek wijst uit dat de voor leren belangrijke plastische veranderingen niet optreden tijdens de oefeningen maar vooral erna, tijdens rustfasen, slaap en droom. Behalve aanleren van bewegingen kan ook afleren van groot belang zijn: ingeslepen foutieve bewegingspatronen kunnen de vooruitgang van prestaties remmen, en dan rijst de vraag hoe je deze kunt afleren. Bij dit alles kan men zich afvragen of wel altijd een leraar, coach of therapeut nodig is. Tenslotte zijn er grote individuele verschillen, hetgeen vaak een op maat gesneden aanpak nodig maakt.

vorige hoofdstuk Ontwikkeling van motoriek: hoe begint het allemaal?

volgende hoofdstuk Manieren van motorisch leren: een breed repertoire

Antony, J., et al. (2017). Retrieval as a fast route to memory consolidation. Trends in Cognitive Sciences, 21(8), 573–576.

Beek, P. J. (2011). Nieuwe, praktisch relevante inzichten in. Techniektraining. Motorisch leren: Het belang van impliciete kennisopbouw (deel 3), 12–16.

Bernstein, N. (1967). The coördination and regulation of movement. Oxford: Pergamom.

Dekker, R., & Van Cranenburgh, B. (1997). Blind serveren: De rol van visuele en/of kinesthetische informatieverwerking bij motorische vaardigheden, 51, 1, 13–23 Richting/Sportgericht.

Duke, R., et al. (2009). Effects of early and late rest breaks during training on overnight memory consolidation of a keyboard melody. In Dalla Bella, S. et al. (Eds.) The neurosciences and music III. Annals of the New York Academy of Sciences, 1169. Boston: Blackwell.

Fitts, P., & Posner, M. (1967). Human performance. Belmont: Brooks/Cole Publishing Company.

Franz, S. (1923). Nervous and mental re-education. New York: The MacMillan Company.

Gibson, J. (1986). The ecological approach to visual perception. Hillsdale: Erlbaum Ass.

Goldberg, E. (2009). The new executive brain. Oxford: Oxford University Press.

Hennevin-Dubois, E. (2002). Lernen im Schlaf. Spektrum der Wissenschaft, Spezial “Gedächtnis”, 64.

Heuvingh, B. (2019). Mindset en talentontwikkeling. Sportgericht 73, 1–3.

Heuvingh, B. H., & Van der Heide, M. (2017). Talent van morgen: Groeimindset als basis voor talentontwikkeling. Nieuwegein: Arko Sports Media.

Kelso, S. (2016). On the self-organizing origins of agency. Trends in cognitive sciences, 20(7), 490–499.

Latash, M. (1993). Control of human movement. Urbana: Human Kinetics.

Latash, M. (2008). Neurophysiological basis of human movement (2^e druk). Urbana: Human Kinetics.

Lewis, P., & Durrant, S. (2011). Overlapping memory replay during sleep builds cognitive schemata. Trends in Cognitive Sciences, 16.

Lyndon, E. (1989). I did it my way! An introduction to Old way/New way. Australian Journal of Special Education, 13, 32–37. CrossRef

Marshall, L., & Born, J. (2007). The contribution of sleep to hippocampus-dependent memory consolidation. Trends in Cognitive Sciences, 11.

Mednick, S., et al. (2011). An opportunistic theory of cellular and systems consolidation. Trends Neurosci, 34(10), 504–514.

Schmidt, R. A., & Lee, T. D. (2011). Augmented feedback. Motor Control and Learning: A Behavioral Emphasis (5^e druk, 393–405) Champaign, IL: Human Kinetics.

Smith, G., & Pell, J. (2003). Parachute use to prevent death and major trauma related to gravitational challenge: A systematic review of randomized controlled trials. British Medical Journal, 327, 459–461.

Stelmach, G. (1976). Motor control : issues and trends. New York: Academic Press.

Syed, M. (2011). Bounce. The myth of talent and the power of practice. Londen: Fourth Estate.

Van Cranenburgh, B. (2019). Neurorevalidatie. Uitgangspunten voor therapie en training na hersenbeschadiging (5^e druk). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Wang, G., et al. (2011). Synaptic plasticity in sleep: Learning, homeostasis and disease. Trends in Neurosciences, 34(9), 452–463.

Whiting, H. (Ed.). (1984). Human motor actions: Bernstein reassesed. Amsterdam: North Holland.

Wenger, E., et al. (2017). Expansion and renormalization of human brain structure during skill acquisition. Trends in cognitive sciences, 21(12), 930–939.

Titel: Leren van motorische vaardigheden
Auteur: Ben van Cranenburgh
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Van contractie naar actie
Print ISBN: 978-90-368-2444-6

Elektronisch ISBN: 978-90-368-2445-3

Copyright: 2020
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-2445-3_7

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen