Gepubliceerd in:
01-12-2006 | Article
Laatste keer
Gepubliceerd in: DementieVisie | Uitgave 6/2006
Log in om toegang te krijgenSamenvatting
Iedere zondag kom ik hem tegen, als ik met mijn hond in het park ben. Hij woont in het verzorgingshuis dat aan het park grenst. Voetje voor voetje schuifelt hij achter zijn rollator in de richting van het kerkhof. In het mandje ligt altijd een schepje en hij heeft ook regelmatig een plant bij zich. Hij gaat naar moeder de vrouw, zoals hij dat zelf uitdrukt. Vorige week voegde hij daar iets aan toe. ‘Ik houd er iedere zondag rekening mee dat dit de laatste keer kan zijn,’ zei hij tegen me. ‘Ik maak het niet lang meer. Dat voel ik goed.’ Vandaag is hij er niet. Ik treuzel een beetje en tuur naar het verzorgingshuis. Misschien is hij gewoon iets later. Dat zal het zijn. Hij komt nog wel.
