Dit hoofdstuk behandelt de grondslagen van de capabilitybenadering. De capabilitybenadering is een normatief-wetenschappelijk kader waarin de kwaliteit van leven van mensen centraal staat. Het individueel menselijk welbevinden wordt door de capabilitybenadering als maatstaf gehanteerd voor wat als normatief goed moet worden beschouwd. Elk mens moet worden gezien als een doel op zichzelf en elk individu verdient het om een goed leven te kunnen leiden. Kern van de benadering is dat iemands welzijn bepaald wordt door de mate van vrijheid van een persoon om het leven te leiden dat hij of zij zelf waardevol vindt. Dit hoofdstuk geeft een inleiding in de basisbegrippen van de capabilitybenadering die houvast kunnen bieden bij het toepassen van de benadering. Ten slotte gaat dit hoofdstuk in op de voorwaarden voor de ontwikkeling van een capability-praktijktheorie voor het sociale domein.
