Het huidige KNGF-bestuur – deels ruim een half jaar en deels enkele maanden in functie – positioneert zich nadrukkelijk als belangenorganisatie voor de leden. ‘Dit is wat de fysiotherapeuten van ons willen’, zegt voorzitter Guusje ter Horst.
De koers van het KNGF voor de komende periode kent twee duidelijke pijlers, stelt Ter Horst. ‘Ten eerste willen we de dienstverlening aan de leden verbeteren’, zegt ze. ‘Daarvoor zijn we een belangenvereniging tenslotte. We willen de ledentevredenheid verbeteren door snel en adequaat antwoord op vragen te geven en oplossingen te bieden voor problemen die het veld ervaart. Onze bestuurders zijn daarvoor heel actief richting de leden: als ze een signaal uit het veld ontvangen, gaan ze daarop af.
Het tweede wat we willen, is doorgaan op het al ingeslagen pad van kwaliteitsontwikkeling binnen de fysiotherapie. Daarbij willen we beslist samenwerken met patiëntenverenigingen en zorgverzekeraars, maar duidelijk moet zijn dat de fysiotherapeuten zelf in the lead moeten zijn. Het is beslist een misverstand te denken dat onder het huidige bestuur de aandacht voor de kwaliteitsagenda van de radar verdwenen zou zijn, niets is minder waar. Wel willen we naar een eenvoudiger set aan PROMS toewerken, om die kwaliteitsagenda zo overzichtelijk mogelijk te houden en een te grote administratieve last voor de leden te voorkomen. Wat we vooral willen, is aantonen dat fysiotherapie werkt, dat het evidence-based is. Gelukkig kunnen we dit voor een aantal fysiotherapiebehandelingen momenteel al heel goed. Het is nu zaak dit ook helder op het netvlies te krijgen bij de zorgverzekeraars. En ik ben heel blij om te horen dat ook voor hen de kwaliteit zoals de patiënt die ervaart leidend is.’
‘Het is beslist een misverstand te denken dat onder het huidige bestuur de aandacht voor de kwaliteitsagenda van de radar verdwenen zou zijn, niets is minder waar’
Het KNGF gaat uit van de stelling dat iedere fysiotherapeut die voldoet aan de kwaliteitsnorm en dus in het kwaliteitsregister is opgenomen het verdient om door de zorgverzekeraars gecontracteerd te worden. ‘Daarnaast kun je natuurlijk nog praten over secundaire kwaliteitscriteria als basis voor aparte tarifering’, zegt Ter Horst, ‘maar het KNGF is zeker geen voorstander van differentiatie in de tarieven. Van praktijkhouders hoor ik dat ze echt moeten buffelen als ze het extra geld voor een pluspraktijk willen verdienen en dat ze bijna door de bodem zakken als ze dit niet kunnen en dus met een lager tarief genoegen moeten nemen. Zo moet het niet zijn, want fysiotherapie is van enorme meerwaarde voor patiënten, ook in relatie tot twee majeure verschuivingen in de zorg die zich op dit moment aftekenen. De eerste is de beoogde substitutie van tweede naar eerste lijn. Als je bedenkt dat negentig procent van de patiënten met etalagebenen prima in de algemene fysiotherapiepraktijk kan worden behandeld, maar dat dit nog goeddeels in het ziekenhuis gebeurt, besef je hoeveel hierin nog te winnen valt. De tweede verschuiving is die in de ouderenzorg. Als het de bedoeling is dat mensen ook bij toenemende kwetsbaarheid langer in hun eigen thuissituatie blijven wonen, dan moeten ze wel lichamelijk in staat zijn om dit op verantwoorde wijze te kunnen. Ik verwacht dat beweging in dit kader de komende jaren een kernbegrip zal worden. En ik ben blij dat nu al zo veel fysiotherapeuten contact zoeken met wijkverpleegkundigen en gemeenten om uit te leggen welke cruciale rol zij hierin kunnen spelen.’
Meer artikelen over fysiotherapie: Algemeen.
Auteur(s): Frank van Wijck Beeld: Fotolia