4. Klinisch redeneren en dossiervoering

In dit hoofdstuk wordt het klinisch redeneerproces van de therapeut gepresenteerd aan de hand van de zeven fases uit de KNGF-richtlijn ‘Fysiotherapeutische dossiervoering’. Het gebruik van een (AVG-beveiligd) intakeformulier levert hiervoor meer betrouwbare data op en een optimale voorbereiding. Door zowel narratief als procedureel klinisch te redeneren komt de therapeut samen met de patiënt tot het SMART formuleren van sub- en hoofddoelstellingen voor het behandelplan. Het belang van ‘shared decision making’ wordt extra benadrukt met behulp van het Common Sense Model. Het verschaft inzicht in de ziektecognities en het klinisch redeneerproces van de patiënt. Inzicht in de diagnose, de prognose, de oorzaak, de controlemechanismen en de consequenties voorkomt het ontstaan van negatieve ‘illness beliefs’ en bevordert een gunstig verloop van het herstelproces. De bevindingen uit onderzoek en behandeling worden systematisch gedocumenteerd in het fysiotherapeutisch elektronisch patiëntendossier. Het belang van PROM’s en PREM’s worden nader verklaard in de paragraaf over klinimetrie van waaruit de landelijke databases, zoals de LDF en Nivel-database, kunnen worden gevuld. Tijdens het klinisch redeneerproces kan gebruik worden gemaakt van verschillende denkmodellen, zoals de ICF, het MeerDimensionaal Belasting-Belastbaarheidsmodel (MDBB-model) en het Hypothese-geOrieënteerd Algoritme voor Clinici II (HOAC II-model).