15. Kinderneuropsychologie

Kinderen zijn geen kleine volwassenen. Het centraal zenuwstelsel is nog volop in ontwikkeling. Dit impliceert dat verstoringen van de hersenfunctie zich anders manifesteren dan bij volwassenen. Dit hoofdstuk gaat zowel in op ontwikkelingsstoornissen als op verworven stoornissen bij kinderen. De plasticiteit van het jonge brein kan tot op zekere hoogte verstoringen compenseren. Wat betreft de frequentie van traumatisch hersenletsel zien we een piek bij 0- tot 4-jarigen (onvoldoende motorische controle?) en bij pubers en adolescenten (machogedrag?). Een ontwikkelingsstoornis kan opgevat worden als een extreem voorbeeld van het feit dat ieder individu zwakke en sterke kanten heeft. Op basis van een (meestal arbitrair) criterium wordt vastgesteld dat sprake is van een stoornis of syndroom. Dit hoofdstuk geeft een overzicht over de belangrijkste ontwikkelingsstoornissen: taalstoornissen, leerproblemen, DCD (developmental coordination disorder), CP (cerebrale parese), autismespectrumstoornissen, ADHD en verwante stoornissen, NLD (non-verbal learning disabilities), problemen in de sensorische informatieverwerking. Verspreid door het hoofdstuk worden voorbeelden gegeven.