Het gebruik van keramische implantaten is vanaf de introductie binnen de tandheelkundige beroepsgroep met enige scepsis ontvangen. Fractuurgevoeligheid en het ontbreken van een tweedelige constructie werden als belangrijke nadelen gezien van keramiek als implantaatmateriaal. Hoe is het inmiddels gesteld met de ontwikkeling van keramiek in de implantologie en zijn de aanvankelijke nadelen in positieve zin veranderd? Aan de hand van een praktijkcasus worden de mogelijkheden van hedendaagse zirkoonoxide-toepassingen in de implantologie getoond.
