Jeroen de Nijs

Jeroen de Nijs zit vol ongeduld op de post te wachten. Iedere dag hoopt hij op de bevestiging van zijn kamertoewijzing.Twee maanden geleden is hij in verpleeghuis ‘Vossenburcht’ komen wonen en hoewel hij weet dat het maar tijdelijk is, kan hij haast niet wachten om naar zijn nieuwe woonruimte te verhuizen. Daar kan hij tenminste op zichzelf wonen, iets wat de meeste jonge mensen van twintig jaar wel willen.

Jeroen de Nijs speelt de hoofdrol in de leertaken waaraan je nu gaat beginnen. Jeroen is een jongeman van twintig jaar die na een ongeluk zijn leven totaal ziet veranderen. Hij wordt opgenomen in een ziekenhuis en gaat nadat hij hersteld is van zijn verwondingen, naar een revalidatiecentrum. Daarna verblijft hij nog een tijd in een verpleeghuis om ten slotte een woonruimte te vinden in een woonvorm voor lichamelijk gehandicapten, dat ‘Nieuw Rozenstein’ heet.

Jeroen de Nijs zit vol ongeduld op de post te wachten. Iedere dag hoopt hij op de bevestiging van zijn kamertoewijzing.

Jeroen volgt het dagprogramma in het verpleeghuis. ’s Ochtends wordt hij altijd als een van de eersten geholpen bij de dagelijkse verzorging. Door zijn dwarslaesie heeft hij hulp nodig bij het wassen van zijn onderlichaam en bij het aankleden. Daarna wordt hij met de tillift uit bed getild. Als hij eenmaal in zijn elektrische rolstoel zit, heeft hij voorlopig geen hulp meer nodig! Dan haalt hij zijn ontbijt op in de afdelingskeuken, helpt hier en daar een van de oudere en meer afhankelijke bewoners van zijn afdeling.

Een paar weken geleden is Jeroen op aanraden van de verpleeghuisarts begonnen met blaastraining. Als dat goed gaat, kan hij misschien wel zonder blaaskatheter verder. Dat zal voor hem een grote opluchting betekenen, want dat gedoe met die katheter begint hem steeds meer tegen te staan.

Op een ochtend komt dan eindelijk dat lang verwachte bericht. ‘Nieuw Rozenstein’ is bijna klaar, de kamers zijn toegewezen en hij gaat op nummer 8 wonen. Het valt hem wel zwaar dat het nog een maand duurt voordat de verhuizing plaatsvindt, maar dat geeft hem en zijn ouders ook de gelegenheid om zijn kamer in te richten.

Jeroen wil zelf zo veel mogelijk doen aan de inrichting van zijn kamer. Samen met zijn ouders en Annet zoekt hij de meubels en de gordijnen uit. Op de vloer wordt laminaatparket gelegd, dat is mooi en gemakkelijk om met een rolstoel over te rijden.

Zodra Jeroen in ‘Nieuw Rozenstein’ komt, krijgt hij als contactpersoon een gediplomeerd verzorgende toegewezen, Yvonne, die samen met Madelief de opname verzorgt. Zij leiden Jeroen rond in zijn nieuwe woning en laten hem alle gemeenschappelijke ruimten zien.

Jeroen brengt de avonden meestal in de huiskamer door met de andere bewoners. Er is een aantal bewoners die dezelfde handicap hebben als hij en het helpt hem om te zien hoe zij daarmee omgaan. Het is voor hem nog steeds erg moeilijk om te accepteren dat niets meer zoals vroeger zal zijn.

De ouders van Jeroen bezoeken hem regelmatig in zijn nieuwe kamer en willen veel voor hem doen. Zij voelen zich nog steeds erg verantwoordelijk voor hem en willen overal bij betrokken worden. Ook bij het bespreken van de dagindeling en het begeleidingsplan willen zij aanwezig zijn.

Vóór het ongeluk volgde Jeroen een BBL-opleiding motorvoertuigentechniek aan het ROC in de naburige stad. Het liefst had hij deze opleiding afgemaakt en was hij weer gaan werken in de garage waar hij een leerarbeidsovereenkomst mee had afgesloten.

De vriendschap met Annet verloopt steeds moeizamer. Jeroen had verwacht dat zij, net zoals vroeger, graag bij hem zou zijn op zijn kamer om bijvoorbeeld naar muziek te luisteren. Vroeger gingen zij vaak samen uit en gingen dan met vrienden naar de disco.

Ten slotte verbreekt Annet de relatie met Jeroen omdat zij de situatie niet langer aankan, en ook omdat zij vindt dat Jeroen niet meer dezelfde is als vroeger.

Het is de regel in ‘Nieuw Rozenstein’ dat iedere zes weken het begeleidingsplan wordt besproken door de contactpersoon en de bewoner. Zo ook bij Jeroen. Yvonne gaat samen met Jeroen en – met zijn toestemming ook met de ouders van Jeroen – het begeleidingsplan bijstellen, zodat Jeroen zijn tijd beter kan structureren en ook meer greep kan krijgen op zijn financiële situatie. Alles komt op papier te staan.

Jeroen werkt nu al zes maanden op de reproductieafdeling van het Activiteitencentrum. Hij heeft weer wat meer plezier in het leven gekregen. Twee keer per week gaat hij naar de sportschool, wat inspannend maar tegelijk ook ontspannend is.