Het maken van instrumenten die getrouwheid meten, confronteert ontwikkelaars van behandelingen met de noodzaak om de wezenlijke elementen van de behandeling op een gestructureerde en systematische manier over te dragen aan anderen. We wisten hoe we CPP moesten uitvoeren, superviseren en beschrijven, maar we vonden het lastig om deze veelzijdige behandelmethode te vatten in één enkel getrouwheidsinstrument. Deze uitdaging werd nog vergroot door de noodzaak om de toepassing van CPP door een therapeut te volgen bij uiteenlopende gezinnen in allerlei omstandigheden. Bij sommige gezinnen was het trauma voorbij, terwijl bij andere veiligheid een primair punt van aandacht bleef. Sommige gezinnen zochten actief naar traumasensitieve hulp, terwijl andere voornamelijk hulp zochten vanwege de gedragsproblemen van het kind. Weer andere wisten zelfs niet zeker of ze wel behandeling wilden. Sommige gezinnen benaderden ons uit eigen vrije wil, andere waren verplicht tot behandeling door de kinderbescherming of de rechtbank. Deze factoren zouden het verloop van de behandeling kunnen beïnvloeden op manieren die verwerkt moesten worden in de getrouwheidsinstrumenten, naast vele andere, zoals de leeftijd van het kind, het psychologisch functioneren van de ouder, de ernst en de chroniciteit van de trauma’s van ouder en kind, en de sociaaleconomische status en culturele waarden van het gezin.
