Inleiding

Onlangs had ik een gesprek met een patiënte naar aanleiding van mijn onontkoombare zelfonthulling dat ik zwanger ben. Zij zei zich niet te kunnen voorstellen dat er nog mensen zijn die kinderen willen krijgen in deze tijd op deze aarde. Ze doelde op de overbevolking en de ellende in de wereld. Ik vertelde, dit keer een vrije en bewuste keuze, dat die gedachten mij ook wel bezig hadden gehouden. En tegelijk, zei ik, is er zoveel schoonheid in de wereld. Het is er allebei. Waarop zij deelde dat zij bepaald is door haar ervaringen, jarenlange pijn en worsteling met het leven, en dat ze zich voorstelde dat ik waarschijnlijk vanuit andere ervaringen naar het leven keek. Het gesprek raakte me en hielde me daarna nog een tijdje bezig. …