1. Hulpmiddelenzorg

De beschrijving van de ISO9999 cijferindeling is overgenomen van Handy-wijzer.

De HRIU is dat wat het hulpmiddel, beredeneerd vanuit beoogd functioneren, mogelijk moet maken c.q. wat het moet doen in de ogen van de gebruiker.

Een uitgebreidere versie van deze tekst is beschikbaar via http://​brtadvies.​insightcms.​nl

Tijdens het Algemeen Overleg in december 2008 stelde minister Klink van het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) dat de cliënt recht heeft op de ‘meest adequate oplossing’. Om dat te realiseren moet worden gezocht naar de perfecte match tussen dat wat een persoon wil, kan en mag (in termen van beoogd functioneren) en dat wat het hulpmiddel hem of haar kan bieden. Dat betekent dat bij het verstrekken van hulpmiddelen niet het hulpmiddel, maar het functioneren van de patiënt centraal komt te staan (kanteling van zorg); men noemt dit de functiegerichte aanspraak of liever de functioneringsgerichte aanspraak.

WGBO artikel 7:446, lid 1 BW enzovoort. De overeenkomst inzake geneeskundige behandeling.

Gezamenlijke besluitvorming is het proces waarbij het gaat om uitwisseling van informatie, zowel van de arts richting de patiënt (informatie over de diagnose, de prognose, de behandel- en zorg- mogelijkheden, en de voor- en nadelen ervan), als van de patiënt naar de arts (in welke mate wil de patiënt betrokken zijn bij de besluitvorming en zijn persoonlijke voorkeuren met betrekking tot de interventie-opties). Deze uitwisseling moet leiden tot een gezamenlijk genomen beslissing over diagnostiek, behandeling of zorg (Ouwens, Van der Burg, Faber & Van der Weijden 2012).

In situaties waarin verschillende behandelopties onvoldoende direct met elkaar zijn vergeleken, dienen patiëntvoorkeuren meegewogen worden in de besluitvorming. Met name bij behandel- opties waarbij weinig klinisch bewijs is voor de effectiviteit van meerdere beschikbare opties (wat zeker ook van toepassing is voor orthese-interventies) is gezamenlijke besluitvorming van toepassing (Braddock 2012).