Hoofdstuk 16 Schouderklachten na halsklierdissectie

Schouderklachten na een halsklierdissectie zijn vaak niet eenvoudig te analyseren. Dit komt door de complexiteit van de samenwerking tussen spieren en gewrichten van de schoudergordel, maar ook door de sterk veranderde functionele en morfologische anatomie die het gevolg is van de operatie. Eén van de belangrijkste structuren in verband met schouderklachten na halsklierdissectie is de n. accessorius. Uitval van deze zenuw leidt tot uitval van de m. trapezius, met mogelijk verregaande gevolgen voor de patiënt. Schouderklachten als gevolg van halsklierdissectie worden beschreven als het ‘schoudersyndroom’, dat bestaat uit vijf symptomen: pijn, abductiebeperking, veranderde anatomie, veranderd emg en afwezigheid van radiologische afwijkingen. Pijn kan myogeen, artrogeen of neurogeen zijn. Fysiotherapie na halsklierdissectie is wat betreft de schouderklachten, primair gericht op preventie, maar ook revalidatie kan aan de orde zijn. Dit hoofdstuk belicht schouderklachten na halsklierdissectie vanuit een klinisch perspectief, aan de hand van het promotieonderzoek van Paul van Wilgen over morbiditeit na halsklierdissectie (Van Wilgen, 2004).