Gepubliceerd in:
2016 | OriginalPaper | Hoofdstuk
Hoofdstuk 15 Lichaamssamenstelling en voeding voor sport
Auteurs : W. Larry Kenney, PhD, Jack H. Wilmore, PhD, David L. Costill, PhD
Gepubliceerd in: Inspannings- en sportfysiologie
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Samenvatting
Een honkballer verdiende tijdens zijn eerste paar jaar in de Amerikaanse Major League een minimumsalaris. In de voorspellingen zou zijn team onderaan eindigen in zijn divisie, maar het team kwam uiteindelijk terecht in de finale voor de titel, de World Series. De speler werd tijdens dat seizoen gezien als een van de besten van het land op zijn positie. Na de finale vroeg hij het management een aanzienlijke salarisverhoging ($ 75.000 in het midden van de jaren zeventig). Het management ging akkoord met zijn salariseis op voorwaarde dat hij 11 kg zou afvallen. De speler weigerde dat en dus ontstond er een patstelling.
De teamarts stelde voor dat de speler naar een universiteit zou gaan voor een nauwkeurige meting van zijn lichaamssamenstelling. Beide partijen gingen akkoord. Er werd een hydrostatische weging uitgevoerd en de resultaten gaven aan dat de speler minder dan 6% lichaamsvet had, in totaal slechts 5 kg vet. Omdat 3-4% lichaamsvet noodzakelijk is om te overleven, had deze speler slechts 2 kg vet die hij eventueel kon verliezen. Dit werd niet geadviseerd, omdat hij nu al op het laagste niveau zat dat voor sporters aanbevolen wordt. Het management veranderde van mening en de speler kreeg zijn salarisverhoging zonder af te hoeven vallen.
Het gewicht van deze speler lag flink boven de gewichtsrichtlijnen voor zijn lengte en hij had een vreemde, schommelende loopstijl. Deze combinatie bracht het management tot de eis van 11 kg gewichtsverlies. Als de sporter was ingegaan op de eisen van het management, had hij zijn carrière als profsporter waarschijnlijk kapotgemaakt. Hoeveel sporters hebben een vergelijkbare situatie meegemaakt?