Gepubliceerd in:
1997 | OriginalPaper | Hoofdstuk
Hoofdstuk 12 Het zelfbelevingspatroon
Auteurs : J.C. Dito, T. Stavast, B.E. Zwart
Gepubliceerd in: Basiszorg
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Samenvatting
Een kenmerk van mensen is dat zij zich bewust zijn van hun ‘zijn’, in tegenstelling tot andere levende wezens. Al veel psychologen hebben pogingen gedaan dit besef van het individuele bestaan te beschrijven. Men spreekt ook wel van het ‘ik’, ‘zelf’ of ‘ego’.
Het zelfbelevingspatroon betreft de wijze waarop iemand zichzelf ziet. Het gaat om de ideeën over de eigen persoon, de beleving van de eigen vaardigheden, zowel verstandelijk, gevoelsmatig als lichamelijk.
Verder omvat het zelfbeeld het gevoel voor eigenwaarde en het algemeen patroon van emoties. Ook de lichaamshouding, de motoriek, het oogcontact, de stem en spraak maken deel uit van dit patroon.
Ieder mens, dus ook iedere zorgvrager heeft ideeën over zichzelf, zijn lichaam, lichaamsbeeld, de wijze waarop hij sociaal functioneert en zijn gevoelens.
Veel mensen vinden het eng om over dit soort zaken te praten: “Als ik je vertel wie ik ben, wijs je misschien af wie ik ben, terwijl dat alles is wat ik heb” (Powell).
Bij het afnemen van de anamnese van dit gezondheidspatroon is het dus belangrijk dat je een empathische en niet veroordelende houding aanneemt. Een zorgvrager zal je alleen dingen vertellen als hij vertrouwen stelt in je kwaliteiten als verzorgende.