Hoe multidisciplinair is een breed redactioneel spectrum?

Pallium is 75 nummers oud: een vakblad op leeftijd. Betreed je dan niet de fase waarin je overziet wat je hebt voortgebracht, grootgebracht, opgebracht? Het colofon meldt van alles behalve de oplage, en ik weet dus niet of er in ruim veertien jaren sprake is geweest van kwantitatieve groei. Misschien is dat ook de minst interessante vraag bij een terugblik. Het redactiestatement meldt onveranderd dat “medische en verpleegkundige ontwikkelingen op het gebied van palliatieve zorg worden gevolgd, waarbij de praktijk de leidraad is”. Doelgroep zijn huisartsen, verpleeghuisartsen en verpleegkundigen, en de redactie wil “een breed spectrum van palliatieve zorgverlening beschrijven, niet alleen die aan stervenden”. Hoe breed dat beschreven spectrum is, kan ik maar heel beperkt overzien: ik ben immers pas twee jaren lid van de Pallium- club. Ik ben geen verpleegkundige, en nog minder arts, maar in het voor mij liggende stapeltje Palliums gaat aardig wat drukwerk helemaal niet over verpleegkunde of artsenij. In bijna elk nummer zijn er wel artikelen, ingezonden stukken en recensies die – deels of geheel – betrekking hebben op wettelijke, organisatorische, sociaal-maatschappelijke, subsidie-technische, ethische, pastorale, spirituele, literaire of filosofische onderwerpen. Daarmee heb ik allerminst een redactionele misser aan willen wijzen; het titelblad meldt immers trots dat Pallium een multidisciplinair tijdschrift over palliatieve zorg wil zijn. En waarschijnlijk herinnert u zich (niet??), dat ik in mijn column in Pallium van september 2011 dan ook pleitte voor een gericht, nóg mèèr multidisciplinair redactioneel beleid. …