6. Hoe kan ik de draad weer oppakken?

Wanneer je in dit boekje op deze bladzijde bent aangekomen, dan weet je inmiddels dat een borderline stoornis een patroon van verschillende klachten op verschillende gebieden vormt, en dat instabiliteit daarbij hét terugkerende fenomeen is. Daarnaast zal duidelijk zijn geworden dat een borderline stoornis niet van de ene op de andere dag ontstaat. Meestal is het een wisselwerking tussen biologische, psychologische en/of sociale risicofactoren die vanaf je jeugd in de loop van de jaren daarop tot een borderline stoornis leidt. Borderline problemen (al wist je toen nog niet wat ‘borderline’ was) spelen al vanaf je vroege volwassen leven een rol. Achteraf, of in ieder geval nadat de diagnose was gesteld, zeggen veel mensen met een borderline stoornis dat de specifieke problematiek er eigenlijk altijd is geweest en in die zin heel vertrouwd is. Je ‘bent’ je borderline stoornis. Je hebt het leven waarschijnlijk zelden voor langere tijd als prettig of echt gelukkig ervaren. Voor iemand met een borderline stoornis geldt over het algemeen niet dat het een aantrekkelijk vooruitzicht is om ‘het oude leven’ weer op te pakken. Het is eerder iets van ‘dat nooit meer!’ Wanneer je wél sterk verlangt naar je oude leven en gelooft dat het toen toch beter en gemakkelijker was, dan is dat een aanwijzing dat je je borderline problemen, of de reikwijdte daarvan, eigenlijk nog niet voldoende onder ogen ziet. Voor mensen met een borderline stoornis gaat het niet om het oppakken van hun oude leven, maar om het oppakken van hun leven.