Top

Gepubliceerd in:

2006 | OriginalPaper | Hoofdstuk

Hoe is het beleid bij sinds kort bestaande forse moeheid?

Auteur : H. de Vries

Gepubliceerd in: Vademecum permanente nascholing huisartsen

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Moeheid is één van de meest geuite klachten in de huisartspraktijk met een incidentie van 63/1000/jaar (1). Desalniettemin zijn er onvoldoende gegevens uit onderzoek bekend naar de verdeling van oorzaken en naar de waarde van de verschillende onderdelen van de diagnostiek (2). Omdat moeheid een uitermate aspecifieke klacht is met een breed spectrum van oorzaken zijn juist bijkomende klachten richtinggevend bij de diagnostiek. Als deze er niet lijken te zijn, staat de arts voor een lastige opgave. In de praktijk wordt niet zelden screenend laboratoriumonderzoek verricht om meer zekerheid te verkrijgen over de kans op een organische oorzaak (3).

vorige hoofdstuk Wat is de waarde van het bepalen van anti-intrinsic factor- en anti-pariëtaalcelantistoffen in bloed bij de diagnose pernicieuze anemie?

volgende hoofdstuk Wanneer is het nodig om behalve een NSAID ook een maagzuurremmer voor te schrijven?

Okkes IM, Oskam SK, Lamberts H. Van klacht naar diagnose. Episodegegevens uit de huisartspraktijk. Bussum: Coutinho, 1998.

Vries H de, Fechter MM, Koehoorn J, Claessen FAP, Haan M de. Moeheid. Huisarts Wet 2002; 45: 27-31.

Zaat JOM, Schellevis FG, Kluijt I, Eijk JThM van, Velde J van der. Laboratoriumonderzoek bij de klacht moeheid in de huisartspraktijk. Huisarts Wet 1992; 35: 183-87.

Dinant GJ, Wijk MAM van, Janssens HJEM, et al. NHG-Standaard Bloedonderzoek: algemene principes en uitvoering in eigen beheer. In: Thomas S, Geijer RMM, Laan JR van der, Wiersma Tj (red.). NHG-Standaarden voor de huisarts II. Utrecht: Bunge, 1996: 84-93.

Lane TJ, Matthews DA, Manu P. The low yield of physical examinations and laboratory investigations of patients with chronic fatigue. Am J Med Sci 1990; 299: 313-18.

Knottnerus JA, Starmans R, Vissers A. Diagnostische conclusies van de huisarts naar aanleiding van onverklaarde moeheid. Huisarts Wet 1987; 30: 9-12.

Kroenke K, Wood DR, Mangelsdorff D, Meier NJ, Powell JB. Chronic fatigue in primary care. Prevalence, patient characteristics and outcome. JAMA 1988; 260: 929-34.

Valdini A, Steinhardt S, Feldman E. Usefulness of a standard battery of laboratory tests in investigating chronic fatigue in adults. Fam Pract 1989; 6: 286-91.

Ridsdale L, Evans A, Jerrett W, Mandalia S, Osler K, Vora H. Patients who consult with tiredness: frequency of consultation, perceived causes of tiredness and its association with psychological distress. Br J Gen Practice 1994; 44: 413-16.

Dinant GJ, Knottnerus JA, Wersch JWJ van. Het onderscheidend vermogen van de BSE-bepaling in de dagelijkse praktijk. Huisarts Wet 1992; 35: 197-224.

Meer JWM van der, Rijken PM, Bleijenberg G, Thomas S, Hinloopen RJ, Bensing JM. Aanwijzingen voor het beleid bij langdurige lichamelijk onverklaarde moeheidsklachten. Ned Tijdschr Geneeskd 1997; 141: 1516-19.

Titel: Hoe is het beleid bij sinds kort bestaande forse moeheid?
Auteur: H. de Vries
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Vademecum permanente nascholing huisartsen
Print ISBN: 978-90-313-8807-3

Elektronisch ISBN: 978-90-313-8808-0

Copyright: 2006
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-313-8808-0_1101

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen