Top

Gepubliceerd in:

01-12-2002 | Artikelen

Hoe en waarom wij oud worden

Auteur: Rudi Westendorp

Gepubliceerd in: Neuropraxis | Uitgave 6/2002

Abstract

Veroudering is het proces dat leidt tot een toenemende kans op overlijden naarmate de kalenderleeftijd toeneemt. Veroudering is echter niet onvermijdelijk. Zo toont hydra, een weekdier, geen tekenen van veroudering dankzij een onuitputtelijk regeneratief vermogen van al haar cellen. Net als alle andere levensvormen die wel verouderen, investeren mensen in het onderhoud van hun lichaam om een gemiddelde levensduur te bereiken die waarborgt dat er voldoende nakomelingen zijn. Investeringen in reproductie gaan echter ten koste van investeringen in het onderhoud van ons lichaam. De mogelijkheden tot herstel zijn echter beperkt en daarom zal er in toenemende mate schade ontstaan aan dna, eiwitten, cellen en weefsels. De mate van onderhoud en herstel is genetisch bepaald en verklaart de verschillen in levensduur tussen de soorten, en de snelheid van veroudering binnen de soort. Door de verbetering van de omstandigheden waarin wij leven lopen wij momenteel minder snel schade op waardoor het overlijden naar een hogere leeftijd wordt verschoven. Zo blijkt sedert 1840 de gemiddelde levensverwachting met een snelheid van vijf maanden per kalenderjaar toe te nemen en is de maximale levensduur nu 124 jaar. Omdat de lichamelijke en cognitieve achteruitgang die tot op heden onlosmakelijk met een hoge leeftijd verbonden leek vermijdbaar is, zal de gezonde levensverwachting eveneens toenemen.

vorige artikel Ouderen: een opwindende doelgroep voor de neurowetenschappen

volgende artikel Veroudering van het evenwichtsorgaan

Anonymus (2002). mrc/bhf Heart Protection Study of cholesterol lowering with simvastatin in 20 536 high-risk individuals: a randomised placebo-controlled trial. Lancet 360:7-22.

Boer J. de, J.O. Andressoo, J. de Wit, J. Huijmans, R.B. Beems, H. van Steeg, G. Weeda, G.T. van der Horst, W. van Leeuwen, A.P. Themmen, M. Meradji, J.H. Hoeijmakers (2002). Premature aging in mice deficient in dna repair and transcription. Science 296(5571):1276-1279.

Finch C.E. Longevity, senescence, and the genome. Chicago 1990.

Finkel T. & N.J. Holbrook (2000). Oxidants, oxidative stress and the biology of ageing. Nature 408:239-247.

Forette F., M.L. Seux, J.A Staessen, L. Thijs, W.H. Birkenhager, M.R. Babarskiene, S. Babeanu, A. Bossini, B. Gil-Extremera, X. Girerd, T. Laks, E. Lilov, V. Moisseyev, J. Tuomilehto, W. Vanhanen, J. Webster, Y. Yodfat & R. Fagar (1998). Prevention of dementia in randomised double-blind placebo-controlled Systolic Hypertension in Europe (Syst-Eur) trial. Lancet 352:1347-1351.

Fries J.F. (1980). Aging, natural death, and the compression of morbidity. New Eng J Med 303:130-135.

Guarente L. & C. Kenyon (2000). Genetic pathways that regulate ageing in model organisms. Nature 408:255-262.

Hollingworth T.H. The demography of the British Peerage. Population 8:323-351.

Iachine I.A., N.V. Holm, J.R. Harris, A.Z. Begun, M.K. Iachina, M. Laitinen, J. Kaprio, K. Vosseller, L. Wells, M.D. Lane & G.W. Hart (2002). Elevated nucleocytoplasmic glycosylation by O-GlcNAc results in insulin resistance associated with defects in Akt activation in 3T3-L1 adipocytes. Proc Natl Acad Sci USA 99:5313-5318.

Kenyon C. (2001). A conserved regulatory system for aging. Cell 105:165-168.

Kirkwood T.B.L. & S.N. Austad (2000). Why do we age? Nature 408:233-238.

Kirkwood T.B.L. (1987). Immortality of the germ-line versus disposability of the soma. In: A.D. Woodhead & K.H. Thompson(red.). Evolution of longevity in animals. New York.

Konings-Dalstra J.A.A. & J.B. Reitsma (1999). Hart- en vaatziekten in Nederland 1999. Nederlandse Hartstichting. Den Haag.

Kunst A.E., F. Groenhof, O. Andersen, J.K. Borgan, G. Costa, G. Desplanques et al. (1999) Occupational class and ischemic heart disease mortality in the United States and 11 European countries. American Journal of Public Health 89:47-53.

Lamberts S.W., A.W. van der Bel & A.J. van der Lely A.J. (1997).The endocrinology of aging. Science 278:419-424.

Leeuwen F.W. van, D.P. de Kleijn, H.H. van den Hurk, A. Neubauer, M.A. Sonnemans, J.A. Sluijs, S. Koycu, R.D. Ramdjielal, A. Salehi, G.J. Martens, F.G. Grosveld, J. Peter, H. Burbach & E.M. Hol (1998). Frameshift mutants of beta amyloid precursor protein and ubiquitin-B in Alzheimer'sand Down patients. Science 279:242-247.

Mackenbach J.P., A.E. Kunst, F. Groenhof, J.K. Borgan, G. Costa, F. Faggiano, P. Jozan, M. Leinsalu, P. Martikainen, J. Rychtarikova & T. Valkonen (1999). Socioeconomic inequalities in mortality among women and among men: an international study. American Journal of Public Health 89:1800-1806.

Manton K.G. & J.W. Vaupel (1995). Survival after the age of 80 in the United States, Sweden, France, England, and Japan. New England Journal of Medicine 333:1232-1235.

Martinez D.E. (1998). Mortality patterns suggest lack of senescence in hydra. Exp Gerontol 33:217-225.

Medawar P.B. (1952) An unsolved problem in biology. London: H.K. Lewis.

Moons E.C. & P.T. Mackenbach (1994). Trends in mortality and morbidity among the elderly in The Netherlands, 1970-1989. Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde 138:1466-1472.

Oeppen J. & J.W. Vaupel (2002). Broken limits to life expectancy. Science 296:1029-1030.

Omran A.R. (2001) The epidemiologic transition. A theory of the Epidemiology of population change. Bulletin of the World Health Organization 79:161-170.

Robine J.M. & M. Allard (1998). The oldest human. Science 279:1834.

Staessen J.A., J.G. Wang & L. Thijs (2001). Cardiovascular protection and blood pressure reduction: a meta-analysis. Lancet 358:1305-1315.

Von Faber M., A. Bootsma, E. van Exel, J. Gussekloo, A.M. Lagaay, E. van Dongen, D.L. Knook, S. van der Geest & R.G.J. Westendorp (2001). Successful ageing in the oldest old: insights from a Regular quantitative and qualitative approach. Arch Int Med 161:2694-2700.

Walker D.W., G. McColl, N.L. Jenkins, J. Harris & G.J. Lithgow (2000). Evolution of lifespan in C. elegans. Nature 405:296-297.

Westendorp R.G.J. & T.B.L. Kirkwood (1998). Human longevity at the cost of reproductive success. Nature 396:743-746.

Westendorp R.G. (2002). Leiden research program on ageing. Exp Gerontol 37:609-614.

Wolleswinkel-van den Bosch J.H., C.W. Looman, F.W. van Poppel & J.P. Mackenbach (1997). Cause-specific mortality trends in The Netherlands, 1875-1992: a formal analysis of the epidemiologic transition. International Journal of Epidemiology 26:772-781.

Wood R.D., M. Mitchell, J. Sgouros & T. Lindahl (2001). Human dna repair genes. Science 291:1284-1289.

Yashin, A.I. (1998). How heritable is individual susceptibility to death? The results of survival data on Danish, Swedish and Finnish twins. Twin Research 1:196-205.

Yashin A.I., A.S. Begun, S.I. Boiko, S.V. Ukrintseva & J. Oeppen (2002). New age patterns of survival improvement in Sweden: do they characterize changes in induvidual aging? Mech Ageing Develop 123:637-647.

Titel: Hoe en waarom wij oud worden
Auteur: Rudi Westendorp
Publicatiedatum: 01-12-2002
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Gepubliceerd in: Neuropraxis / Uitgave 6/2002
Print ISSN: 1387-5817
Elektronisch ISSN: 1876-5785
DOI: https://doi.org/10.1007/BF03071028

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Abstract

Log in om toegang te krijgen

Andere artikelen Uitgave 6/2002

Risicofactoren voor dementie en achteruitgang in cognitieve functies

Ouderen: een opwindende doelgroep voor de neurowetenschappen

Veroudering vraagt om verrijking

Veroudering van het bewegingsapparaat: over struikelen, vallen en uitglijden

Dementie: ziekte of veroudering?

Veroudering van het evenwichtsorgaan