Gepubliceerd in:

2016 | OriginalPaper | Hoofdstuk

3. Het genereren van een of meer waarschijnlijkheidsdiagnoses

Auteurs : C.F. Stolper, J.W. Snoek

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Als helder is welk gezondheidsprobleem moet worden opgelost, moet een diagnose worden gesteld.
Voor het stellen van een diagnose leren artsen gedurende hun opleiding denkpaden te bewandelen die ze steeds intuïtiever gaan volgen naarmate ze meer ervaren worden.
In het begin gaan studenten op een analytische systematische wijze te werk.
Stap 1: als de patiënt zijn klacht heeft verteld, genereer dan een lijst met alle mogelijke diagnoses (differentiële diagnose):
- soms is de diagnose snel duidelijk bij:
  een gebroken been met standsafwijkingen of bij sommige huidziekten,
  
  herkenning van patronen of met behulp van ziektescripts;
- soms is een diagnose niet meteen duidelijk en dan moeten er meerdere mogelijke diagnoses ‘bedacht’ worden:
  op basis van anatomische kennis (pijn op de borst kan komen van het hart, de longen, de slokdarm en de borstkas),
  
  op basis van pathofysiologische processen (geelzucht kan een afbraakprobleem van de hemoglobine zijn, van een proces in de lever of van een afsluiting na de lever),
  
  op basis van informatie in leerboeken, standaarden en op internet.
Stap 2: hiërarchie aanbrengen in de diagnoselijst. Hierbij helpen cijfers over hoe vaak bepaalde ziekten voorkomen, het geslacht en de leeftijd van de patiënt, plus de voorkennis over de patiënt en diens leefomgeving. Soms is het aanbrengen van een hiërarchie niet mogelijk. Dan gebruiken we de sleepnetmethode.