Het Dialoogmodel als hulpmiddel bij voorlichting

In de voorgaande hoofdstukken is uiteengezet hoe het Dialoogmodel gebruikt wordt om met hulpvragers over problematiek te communiceren op een inzichtelijke manier, zonder allerlei vakjargon. De kracht zit hem onder meer in de unieke, op de persoon toegespitste vertaling van beperkingen en mogelijkheden in zijn eigen context. Soms kunnen deze specifieke kenmerken worden gekaderd in een bepaalde (psychiatrische) aandoening of stoornis en van daaruit begrepen. Het is goed om dan ook vanuit een meer algemeen kader het gesprek over deze aandoening aan te gaan met de hulpvragers; zij hebben recht op goede uitleg en voorlichting. Vaak beschikken zij al over de nodige praktische informatie. Zowel in de somatische als de psychiatrische hulpverlening zijn momenteel veel folders en internetsites beschikbaar voor patiënten en hun familieleden. Hierin staat niet het unieke maar juist het algemene beschreven: wat is van een bepaalde aandoening op dit moment bekend over mogelijke oorzaken, het te verwachten beloop, en over interventies. Deze informatie is vaak de basis voor verdere bespreking. Onderwerpen als de betekenisverlening en de mogelijke consequenties voor alle betrokkenen behoeven expliciete aandacht. Dan spreken we eerder over psychoeducatie dan over het geven van voorlichting.