Het Dialoogmodel als hulpmiddel bij inventarisatie

Verwijzingen naar een instelling binnen de jeugdzorg zijn soms kort en krachtig, soms vaag en onduidelijk, en soms zeer uitgebreid met allerlei verslagen en bevindingen van eerdere onderzoeken. Is dit laatste het geval dan staat de hulpverlener voor de taak alle voorinformatie te ordenen en inzichtelijk te maken als voorbereiding op een eerste gesprek. Vaak merkt hij dat er veel verslagen door eerdere hulpverleners gemaakt zijn zonder dat er duidelijke lijnen in te ontdekken zijn. Soms zijn er uitgebreide observatieverslagen, maar ontbreken heldere conclusies en beleidslijnen. Soms zijn conclusies vermeld zonder dat helder wordt waar deze op gebaseerd zijn. Het komt ook geregeld voor dat verschillende instanties verschillend naar de jongere en zijn gezin hebben gekeken, en beschrijvingen geven die elkaar lijken tegen te spreken. Daarbij is vaak het meest frustrerende: eerdere inspanningen hebben onvoldoende kunnen helpen om een nieuwe verwijzing te voorkomen. Om in onze termen te spreken: de jongere en zijn omgeving zijn nog steeds of opnieuw ‘ontregeld’.