In de somatische gezondheidszorg, vooral in de preventieve gezondheidszorg, heeft empirisch wetenschappelijk onderzoek bijgedragen aan het vergroten van de gezondheid. De vraag is of dit ook geldt voor de kinder- en jeugdpsychiatrie. Lange tijd speelde wetenschappelijk onderzoek in de kinder- en jeugdpsychiatrie immers geen rol, enkele uitzonderingen daargelaten. Dit artikel geeft een selectief overzicht over de rol van wetenschappelijk onderzoek in de kinder- en jeugdpsychiatrie. Dit vak heeft de afgelopen decennia weer aansluiting gevonden bij andere medische disciplines. Hierin heeft wetenschappelijk onderzoek een belangrijke rol gespeeld. Toch heeft wetenschappelijk onderzoek maar weinig bijgedragen aan verbetering van preventie en interventie van psychiatrische stoornissen bij kinderen en adolescenten. Blijkbaar is de etiologische en fenotypische heterogeniteit zo complex dat de toepassing van nieuwe technieken, zoals de genetica en (neuro)imaging, binnen de kinder- en jeugdpsychiatrie niet tot de grote successen heeft geleid die in de algemene geneeskunde plaatsvonden.
