Samenvatting
Acne rosacea is een chronische huidaandoening die wordt gekarakteriseerd door recidiverende perioden van erytheem, papels, pustels, teleangiëctasieën en ‘flushing’. De huidafwijkingen bevinden zich meestal symmetrisch in het gelaat op het voorhoofd, de wangen, kin en neus. In een later stadium kunnen ook cysteuze nodi, granulomen en fibrosering optreden, met in ernstige gevallen rhinophyma. De huidafwijkingen beginnen meestal tussen het 30-50e levensjaar met een prevalentie van 10% en komen vaker bij vrouwen voor. De oorzaak van acne rosacea is onduidelijk. In tegenstelling tot acne vulgaris lijken overmatige seborroe, abnormale folliculaire keratinisatie of folliculaire bacteriën in de pathogenese geen rol te spelen. De huidige veronderstelling is dat er sprake is van een microcirculatoire disfunctie met afwijkingen in het perivasculaire bindweefsel. Verwijde bloedvaten en flushing veroorzaken lekkage in de dermis, wat op nog onbekende manier tot inflammatoire lesies leidt. Warmte, gekruid eten, zonlichtexpositie en alcohol lijken de huidafwijkingen te verergeren. Bij tot 58% van de patiënten met acne rosacea doen de ogen mee. Blepharitis, geïnjiceerde conjunctivae, iritis, iridocyclitis, episcleritis, keratitis en chalazion zijn beschreven en zelfs perforatie van de cornea.