De laatste jaren zijn er belangrijke ontwikkelingen geweest op het gebied van de pediatrische ruilhartoperaties. De vijfjaarsoverleving schommelt in de verschillende centra tussen 50 en 70%. Nieuwe immunosuppressieschema's, betere rejectiemonitoring en infectiepreventie hebben deze gunstige overlevingscijfers mogelijk gemaakt. Deze gunstige resultaten hebben gezorgd voor verdere uitbreiding van de transplantatie-indicaties. Meer kinderen met congenitale hartafwijkingen komen op de transplantatiewachtlijst terecht. Ook neonatale transplantaties worden in een aantal centra uitgevoerd, met vergelijkbare resultaten. De lange termijnoverleving is momenteel nog onduidelijk. De belangrijkste rem op de ruimere indicatiestelling is het tekort aan donorharten, waarvoor op termijn enkel de ontwikkeling van genetisch gemanipuleerde dierenharten potentieel een oplossing kan bieden.
