5. Hartfalen

Hartfalen is een klinisch syndroom dat ontstaat door een tekortschietende pompfunctie van het hart, waardoor er een complex van klachten en ziekteverschijnselen ontstaat. Het hart zelf moet centraal staan, zodat in situaties van primair extracardiale problematiek niet van hartfalen wordt gesproken, ondanks het feit dat het hart ook dan niet goed kan functioneren. Bijvoorbeeld bij een verbloedingsshock of bij acute overvulling door een nierfunctieprobleem kunnen typische symptomen van hartfalen bestaan, terwijl deze niet primair door een hartprobleem worden veroorzaakt. Echocardiografie is een van de onderzoeken van voorkeur om aan te tonen dat het hart centraal staat bij het syndroom hartfalen (systolische disfunctie, diastolische disfunctie, kleplijden, shunts, pericard afwijkingen enzovoort). De prevalentie van hartfalen neemt toe met de leeftijd en is onder de Nederlandse bevolking ongeveer 2-2,5%. Door de toenemende vergrijzing, die op zich weer beïnvloed wordt door een verbeterde overleving van bijvoorbeeld kanker of een myocardinfarct, zal de prevalentie van hartfalen verder toenemen en in toenemende mate van invloed zijn op de gezondheidskosten in Nederland. De mortaliteit van hartfalen is hoog en afhankelijk van de ernst van het hartfalen. Ongeveer 50% van de patiënten overlijdt binnen 5 jaar na het stellen van de diagnose. Indien er sprake is van ernstig hartfalen, overlijdt plusminus 50% van de patiënten binnen 1 jaar.