Gepubliceerd in:

01-12-2021 | Column

Goedbedoeld

Auteur: Job van Amerongen

Gepubliceerd in: DementieVisie | Uitgave 6/2021

Extract

'Mijn moeder is hier komen wonen.' De dochter van een mij nog onbekende nieuwe bewoonster meldde zich bij de bezoektafel bij de ingang van Nieuw Vredeveld. Ze sprak de woorden met de grootst mogelijke vreugdeloosheid uit. 'Het werd tijd ook. Ze onthoudt niets meer. En ze zorgde ook niet goed meer voor zichzelf. Niet voor haar lichaam en niet voor de inwendige mens. Smarties at ze wel. Met buisjes tegelijk. Amber zei wel tegen me: "Jij hebt je moeder tenminste nog thuis", maar wat is 'thuis' waard als je eigenlijk bijna niets meer kan en alles vergeet?' Er volgde een diepe zucht. …

vorige artikel Kennis en communicatie als basis

volgende artikel Als woorden je in de steek laten

Bohn Stafleu van Loghum

Goedbedoeld

Extract

Andere artikelen Uitgave 6/2021

Een gevaar op de weg?

Betere dementiezorg voor oudere migranten

Dit ben ik

'Ik geloof in de kracht van positief in het leven staan'

'Het systeem zijn we zelf!'

Kennis en communicatie als basis

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Extract

Log in om toegang te krijgen

Een gevaar op de weg?

Betere dementiezorg voor oudere migranten

Dit ben ik

'Ik geloof in de kracht van positief in het leven staan'

'Het systeem zijn we zelf!'

Kennis en communicatie als basis