Geneesmiddeleninformatie

Tuberculose komt het meest frequent voor in de longen en wordt in meer dan 95% van de gevallen veroorzaakt door infectie met Mycobacterium tuberculosis. Besmetting vindt vrijwel altijd plaats via de luchtwegen door geïnfecteerde (micro)druppels die verspreid worden, met name tijdens het hoesten, door patiënten met een besmettelijke vorm van longtuberculose (zogenaamde ‘open tuberculose’).

De veroorzaker van griep is een virus. Ons beste wapen tegen virusinfecties is de immunisatie.

Bij het binnendringen van een lichaamsvreemde stof (eiwit, bacterie, toxine, enzovoort) zal het lichaam trachten deze te elimineren. Het beschikt daartoe over het immuunsysteem, waarbij lymfocyten, leukocyten en antilichamen een rol spelen. Als het lichaam voor de eerste maal in contact komt met een lichaamsvreemde stof die schadelijk is voor het organisme, zal het op dat moment geen adequaat antwoord weten op de invasie hiervan. Dit kan de dood betekenen.

Bij beschadiging van de huid, bijvoorbeeld een schaafwond, zal iedereen wel eens jodium gebruikt hebben. Waarom men dat doet: om infectie te voorkomen. Nu is een schaafwond een vaak voorkomende, maar meestal onschuldige vorm van verwonding. Natuurlijk kunnen binnendringende ziektekiemen uit bijvoorbeeld straatvuil de mens ziek maken. Denk maar eens aan tetanus. Maar doorgaans loopt het goed af. In een ziekenhuis ligt dat echter anders. Daar worden soms zeer zware ingrepen uitgevoerd waarbij de patiënt met een groot wondgebied blootgesteld wordt aan diverse infectieverwekkende micro-organismen, die van ‘buiten’ (operatieteam, instrumenten, luchtbehandeling) of van de patiënt zelf afkomstig zijn (bijvoorbeeld darmbacteriën). In het ziekenhuis kunnen het soms micro-organismen zijn van uitgeselecteerde stammen, met een grotere resistentie voor bepaalde antibiotica (met name antibiotica die in dat ziekenhuis regelmatig gebruikt worden) dan de gewone huis-, tuin- en keukenbacteriën. Een bekend voorbeeld is natuurlijk de problematiek van de MRSA (meticillineresistente Staphylococcus aureus). Elk ziekenhuis heeft tegenwoordig een protocol hoe om te gaan met MRSA. Zo wordt bijvoorbeeld als een patiënt uit een buitenlands ziekenhuis wordt overgeplaatst naar een Nederlands ziekenhuis, de patiënt aanvankelijk geïsoleerd verpleegd, om de kans op besmetting van andere patiënten met onder andere MRSA tot een minimum te beperken. Gesteld wordt namelijk dat in het buitenland de resistentieproblematiek vele malen erger is dan in Nederland.

Bij de behandeling van diabetes mellitus kunnen behalve insuline, ook orale antidiabetica gebruikt worden. Alvorens echter tot het gebruik van deze orale antidiabetica over te gaan, moet men trachten door middel van een dieet reductie van het lichaamsgewicht te bewerkstelligen om zodoende de gevoeligheid van insuline te vergroten.