Om makkelijker te kunnen ademen en de mortaliteit te verminderen worden zieke COVID-19 patiënten in buikligging aan een invasieve mechanische beademing geplaatst. Maar die levensreddende positie kan bij deze kwetsbare patiënten blijvende zenuwbeschadiging veroorzaken, meldt een nieuwe Amerikaanse studie die nog niet gepubliceerd is.
baytunc / Getty Images / iStock
Het onderzoek is uitgevoerd door onderzoekers van het Shirley Ryan AbilityLab en de Feinberg School of Medicine in Northwestern .
Een veel hoger percentage dan verwacht
Op basis van deze studie en nog een andere studie heeft 12% tot 15% procent van de meest ernstig zieke COVID-19 patiënten permanente zenuwbeschadiging. ‘Het is schokkend hoe groot een probleem is’, zei aldus hoofdonderzoeker Dr. Colin Franz, een arts-wetenschapper bij het Shirley Ryan AbilityLab en een assistent-professor fysische geneeskunde en revalidatie en neurologie aan de Feinberg School of Medicine in Northwestern. ‘Dit is een veel hoger percentage patiënten met zenuwbeschadiging dan we ooit hebben gezien bij een andere ernstig zieke populatie. Normaal gesproken kunnen erg zieke mensen de houding verdragen die hun ademhaling bevordert. Maar de zenuwen van COVID-19 patiënten kunnen de krachten niet verdragen.
'Het wordt ondergewaardeerd als je onze cijfers neemt en ze extrapoleert,' zei Franz. Tot nu toe hebben hij en zijn collega's 20 patiënten uit zeven verschillende ziekenhuizen met deze verwondingen gezien.’ Op basis van het aantal COVID-19 patiënten wereldwijd is schat Franz dat duizenden patiënten getroffen zijn.
Vermoedelijke oorzaak
De wetenschappers geloven dat de zenuwbeschadiging het gevolg is van een verminderde doorbloeding en ontsteking. Andere niet-COVID-19 patiënten die in deze positie aan de ademhalingsapparatuur liggen ervaren zelden zenuwbeschadiging.
Niet eerder opgevallen
De blessure is gemist omdat van mensen die ernstig ziek zijn geweest, wordt verwacht dat ze wakker worden met enige algemene, symmetrische zwakte omdat ze bedlegerig zijn geweest, zei Franz. Maar het patroon van zwakte bij de COVID-19 patiënten trok de aandacht van de onderzoekers tijdens de revalidatie, aangezien vaak een belangrijk gewricht zoals de pols, enkel of schouder aan één kant van het lichaam volledig verlamd was.
Meest voorkomende problemen
‘We hebben gemerkt dat patiënten veel druk krijgen bij de elleboog of in de nek, dus hebben we enkele aanpassingen gedaan aan de manier waarop we de gewrichten positioneren en hebben we extra vulling onder de elleboog en de knie aangebracht waar de druk het grootst is’, zei Franz.
De meest voorkomende verwondingen zijn problemen met het heffen van de pols, een klapvoet, verlies van handfunctie en een bevroren schouder. Sommige patiënten hadden maar liefst vier verschillende plaatsen voor zenuwbeschadiging. Sommige mensen met een klapvoet hebben hulp nodig bij het lopen, zoals een rolstoel, beugel of wandelstok.
Zenuwstimulatie
Franz en collega's hebben therapeutische zenuwstimulatie toegepast om de zenuwfunctie te herstellen. Maar veel patiënten hebben reeds bestaande aandoeningen die de zenuwregeneratie verstoren, zoals diabetes mellitus, dus het is minder waarschijnlijk dat ze de volledige functie herstellen. "Dit kan leiden tot permanente problemen met lopen of kritische handfuncties zoals schrijven of het bedienen van een computer of mobiele telefoon", zei Franz.
Als resultaat van de bevindingen passen artsen het protocol voor buikligging voor COVID-19 patiënten in het Northwestern Memorial Hospital aan om zenuwbeschadiging te voorkomen.
Het multidisciplinaire team van wetenschappers van Northwestern en Shirley Ryan AbilityLab werkt aan een drukkaart van hotspots voor zenuwgevoeligheid, radiologische beeldvorming om de verwonding te documenteren en huidsensoren om betere "buikligging" -strategieën te helpen identificeren.
Bron: www.sciencedaily.com