Geen koekje bij de koffie

Er kan geen “goedemorgen” vanaf. Boos ligt ze in bed. Als ik haar uitnodig om op te staan, reageert ze zuchtend. Tijdens het wassen reageert ze alleen als ze vindt dat ik “te wild” ben. ‘Waardeloos! U bent geen goede zuster’, bitst ze. Ik probeer met humor haar humeur om te buigen. Ik pak haar gebitsprothese uit het bakje en spoel het af voordat ik deze aan haar geef. ‘Kijk eens Janneke, uw tanden. Dan kunt u weer van zich afbijten.’