Top

Gepubliceerd in:

2018 | OriginalPaper | Hoofdstuk

2. Gedragsassessment en psychodiagnostiek bij kinderen en jeugdigen: een getrapte benadering

Auteurs : Drs. J. R. Noorloos, dr. J. D. Bosch

Gepubliceerd in: Methoden en technieken van gedragstherapie bij kinderen en jeugdigen

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

In dit hoofdstuk wordt een overzicht gegeven van de diagnostische fase die voorafgaat aan een gedragstherapeutische behandeling, waarbij een brug wordt geslagen tussen de traditionele psychodiagnostiek en gedragsassessment. Gedacht vanuit een stepped care-model worden drie verschillende diagnostische trajecten beschreven, variërend van eenvoudige en weinig tijdrovende diagnostiek tot zeer uitgebreid en complex psychologisch onderzoek en gedetailleerde gedragstherapeutische diagnostiek. Centraal in dit hoofdstuk staat het proces waarin men komt tot een holistische theorie (HT, ook wel probleemsamenhang genoemd). Daarna kunnen topografische, functie- en betekenisanalyses worden opgesteld. Tot slot worden belangrijke ontwikkelingen binnen de diagnostiek beknopt geschetst, vanaf de eerste generatie gedragstherapeuten tot en met de vierde generatie toe.

vorige hoofdstuk Gedragstherapie bij kinderen en jeugdigen: geschiedenis, kenmerken en overwegingen bij het gedragstherapeutische proces

volgende hoofdstuk Operante technieken en mediatietherapie bij ouders en leerkrachten

Korrelboom en Ten Broeke (2014) zijn inmiddels ook van mening dat het in sommige complexe gevallen verhelderend kan zijn om een HT te maken, maar ze besteden hier in hun boek nauwelijks aandacht aan.

Dit kan een door de cliënt gepercipieerde of een feitelijk bestaande discriminatieve stimulus zijn.

Deze wordt in een ovaal geplaatst, omdat het niet zeker is of deze verwachting van de cliënt ook echt een positieve bekrachtiger is van R.

Deze worden in een vierkant geplaatst, omdat ze meestal daadwerkelijk optreden en vaak de reden zijn om hulp te zoeken.

American Psychiatric Association (2013). Diagnostic and statistical manual of mental disorders, fifth edition (DSM-5). Arlington, VA: American Psychiatric Publishing.

Baeyens, F. (2002). Verwachtingsleren versus louter referentieel leren: Zin of onzin voor de gedragstherapeutische praktijk. Gedragstherapie, 35, 115–132.

Bannink, F. (2006). De geboorte van oplossingsgerichte cognitieve gedragstherapie. Gedragstherapie, 39(3), 171–183.

Begeer, S., & Albrecht, G. (2014). Diagnostiek van de sociaal-emotionele ontwikkeling. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 595–660). Utrecht: De Tijdstroom.

Berg, I. van der, Klip, H., & Boeschen Hospes, M. (2014). Meten per sessie: Een kwestie van moeten? Kind en Adolescent Praktijk, 2, 82–89.

Boedjarath, I. (2011). Cultuurbewust hulpverlenen: Kennis, houding en vaardigheden combineren. In R. Borra, R. van Dijk & R. Verboom (Red.), Cultuur en diagnostiek: Professioneel werken met psychodiagnostische instrumenten (pag. 23–40). Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.

Borsboom, D. (2016). Bodemschatten: Wat grondslagenonderzoek de psychologie te bieden heeft. De Psycholoog, 4, 10–20.

Borsboom, D., & Cramer, A. O. (2013). Network analysis: An integrative approach to the structure of psychopathology. Annual Review of Clinical Psychology, 9, 91–121.CrossRefPubMed

Bosch, J. D. (2014). Het diagnostisch interview met ouders, kinderen en adolescenten: Intake en anamnesegesprekken. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 147–196). Utrecht: De Tijdstroom.

Bosch, J. D., & Albrecht (2014). Systematische gedragsobservatie als onderdeel van psychodiagnostiek. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 197–210). Utrecht: De Tijdstroom.

Boschloo, L., Borkulo, C. D. van, Rhemtulla, M., Keyes, K. M., Borsboom, D., & Schoevers, R. A. (2015). The network structure of symptoms of the diagnostic and statistic manual of mental disorders. PLoS One, 10, e0137621. http://doi.org/10.1371/journal.pone.

Bouma, A., & König, C. E. (2014). Diagnostiek vanuit een ontwikkelingsneuropsychologische benadering. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 751–811). Utrecht: De Tijdstroom.

Bout, J. van den (2016). (Cognitieve) gedragstherapie en cognitieve (gedrags)therapie: Omzien en vooruitzien in verwondering. Gedragstherapie, 49, 222–236.

Braet, C. (2016). De golven binnen de cognitieve gedragstherapie voor kinderen en adolescenten. Gedragstherapie, 3, 237–246.

Braet, C. & Bögels, S. (Red.). (2013). Protocollaire behandelingen voor kinderen met psychische klachten 2. Amsterdam: Boom.

Braet, C. & Bögels, S. (Red.). (2014). Protocollaire behandelingen voor kinderen met psychische klachten 1 (geheel herziene druk). Amsterdam: Boom.

Braet, C., Prins, P. J. M., & Bijttebier, P. (2014). Ontwikkeling en psychopathologie. In P. J. M. Prins & C. Braet (Red.), Handboek klinische ontwikkelingspsychologie (2e herziene druk, pag. 3–56). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Breuk, R. E. (2008). Breaking the cycle: Day treatment for juvenile delinquents. Dissertatie. Amsterdam: Vrije Universiteit.

Brinkman, W. (1978). Het gedragstherapeutische proces. In J. W. G. Orlemans, W. Brinkman, N. W. P. Haaijman & E. J. Zwaan (Red.), Handboek voor gedragstherapie (Deel 1, afl. 3, pag. A.1.1.–A.14.2). Deventer: Van Loghum Slaterus.

Broeke, E. ten, & Korrelboom, K. (2004). Forum: Bezint voor u begint. Gedragstherapie, 37, 321–326.

Broeke, E. ten, Korrelboom, K., & Verbraak, M. (2009). Praktijkboek: Geïntegreerde Cognitieve Gedragstherapie. Protocollaire behandelingen op maat. Muiderberg: Coutinho.

Broeke, E. ten, & Rijkeboer, M. (2017). Over het hanteren van vermijding en veiligheidsgedrag bij de behandeling van angststoornissen. Gedragstherapie, 50, 2–20.

Bruin, R. M. de, Koudstaal, A., & Mullere, N. (2013). Dialectische gedragstherapie voor jongeren met een borderline-stoornis en andere emotieregulatie-problemen (DGT-J). Amsterdam: Bohn Stafleu van Loghum.

Bruyn, E. E. J. de, Ruijssenaars, A. J. J. M., Pameijer, N. K., & Aarle, E. J. M. van (2003). De diagnostische cyclus: Een praktijkleer. Leuven: Acco.

Burger, A. W. (1994). Functieanalyse van neurotisch gedrag. Handleiding voor gedragstherapeuten (3e druk). Amsterdam: Van Rossem.

Cladder, H. (2016). Kan het korter en simpeler? De geschiedenis van de oplossingsgerichte korte therapie. Gedragstherapie, 49, 247–256.

Cladder, J. M., Nijhoff-Huysse, M. W. D., & Mulder, G. A. L. A. (2009). Cognitieve gedragstherapie met kinderen en jeugdigen; Probleemgericht én oplossingsgericht. Amsterdam: Pearson Assessment and Information B.V.

Corthouts, J. (2010). Establishing operations: Een meerwaarde voor gedragstherapeutisch handelen. Gedragstherapie, 4, 261–279.

Dialexis Advies (2017). DGT onderweg/DBT Travel Guide. Nederlandstalige en Engelstalige app. www.dialexisadvies.nl.

Didden, R., Troost, P., Moonen, X. & Groen, W. (Red.). (2016). Handboek psychiatrie en licht verstandelijke beperking. Utrecht: De Tijdstroom.

Dorsten, M. van, Broeke, E. J. ten, & Korrelboom, K. (2014). Procollaire behandeling op maat: Een casusbeschrijving. Gedragstherapie, 47, 118–136.

Duckworth, A. L., Steen, T. A., & Seligman, M. E. P. (2005). Positive psychology in clinical practice. Annual Review of Clinical Psychology, 1, 629–651.CrossRefPubMed

Els, H. van der, & Knipscheer, J. (2015). Cognitieve gedragstherapie bij allochtonen: Een cultuur sensitieve benadering. Gedragstherapie, 48, 2–29.

Emmelkamp, P. M. G. (1993). Empirisch gehalte van de functieanalyse. Gedragstherapie, 26, 211–216.

Fenneman, J., & Witteman, C. (2014a). Heuristieken, vertekeningen en het klinisch diagnostisch proces. GZ-psychologie, 6, 10–13.CrossRef

Fenneman, J., & Witteman, C. (2014b). Heuristieken en vertekeningen in het klinisch diagnostisch proces. GZ-psychologie, 6, 22–25.CrossRef

Finn, S. E. (2007). In our clients shoes. Theory and techniques of therapeutic assessment. New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates.

Fonagy, P., Speranza, M., Luyten, P., Kess, M., Hessels, C., & Bohus, M. (2015). ESCAP Expert article: Borderline personality disorder in adolescence: An expert research review with implications for clinical practice. European Child and Adolescent Psychiatry, 24, 1307–1320. http://doi.org/10.1007/s00787-015-0751-z.

Gaag, M. van der (2016). (Cognitieve) gedragstherapie bij psychose in de afgelopen 39 jaar. Gedragstherapie, 3, 266–273.

Geelhoed, J. W., Moesker, E. H. M., Vomberg, C. C. C., Struiksma, A. J. C., & Hoogervorst, N. W. (2014). Intelligentieonderzoek. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 491–570). Utrecht: De Tijdstroom.

Geelhoed, J. W., & Vieijra, J. P. M. (2014). Onderzoek naar leervorderingen. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 445–490). Utrecht: De Tijdstroom.

Goossens, F. (2008). Gedrag onder de loep: Methodisch observeren in theorie en praktijk. Bussum: Coutinho.

Groenier, M., Hulshof, C., & Wilhelm, P. (2010). Van beschrijvende naar verklarende diagnostiek: Hoe psychologen tot een diagnose komen. De Psycholoog, 45, 35–42.

Groot, F. (2004). Verborgen kleinoden van de gedragsanalyse. Gedragstherapie, 37, 87–99.

Güldner, M. (2012). Selectief mutisme bij kinderen: Als een kind soms niet praat. Houten: Terra-Lannoo.

Haan, E. de (2003). Uitvoerige diagnostiek draagt niet bij aan een betere behandeling. Over diagnostiek in de Jeugd GGZ en kinderpsychiatrie. Kind en Adolescent, 24, 134–140.

Haan, E. de (4 februari 2011). Baat het niet, het schaadt wel. Lezing wetenschappelijke conferentie Vereniging voor Kinder- en Jeugdpsychotherapie.

Haan, E. de (2016). De behandeling van dwangstoornis bij kinderen en jongeren: Hoe het was, hoe het is en wat er zou moeten veranderen. Gedragstherapie, 3, 274–284.

Hafkenscheid, A., Veeninga, A. & Witzenburg, D. (2009). Routine process monitoring (RPM) en functionele analytische psychotherapie (FAP) in aanvulling op een protocollaire cognitief gedragstherapeutische behandeling. Gedragstherapie, 42, 167–183.

Hafkenscheid, A. (2014). De therapeutische relatie. Utrecht: De Tijdstroom.

Hanley, G. P., Iwata, B. A., & McCord, B. E. (2003). Functional analysis of problem behavior: A review. Journal of Applied Behavior Analysis, 36, 147–185.CrossRefPubMedPubMedCentral

Hayes, S. C., Follette, V. M., & Linehan, M. M. (2004). Mindfulness and acceptance: Expanding the cognitive behavioral tradition. New York: The Guilford Press.

Haynes, S. N., O’Brien, W. B., & Richard, D. (1996). Functieanalyse in de gedragstherapie; Het schatten van de sterkte van causale relaties voor het opzetten van behandelprogramma’s. Gedragstherapie, 29, 289–314.

Hermans, D., Eelen, P., & Orlemans, H. (2007). Inleiding tot de gedragstherapie (6e druk). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.CrossRef

Hermans, D., Lenaerts, E., & Eelen, P. (2004). Op maat gesneden probleemanalyse in de praktijk: Een bevraging onder Vlaamse gedragstherapeuten. Gedragstherapie, 37, 101–114.

Hermans, D., Raes, F., & Orlemans, H. (2018). Inleiding tot de Gedragstherapie (7e gewijzigde druk). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.CrossRef

Hermeler, K. M. M., & Noorloos, J. R. (1998). Vaststellen en beoordelen van probleemgedrag bij kinderen door middel van psychodiagnostiek en gedragsassessment. In P. J. M. Prins & J. D. Bosch (Red.), Methoden en technieken van gedragstherapie bij kinderen en jeugdigen (pag. 7–37). Houten: Bohn, Stafleu Van Loghum.

Heycob ten Ham, B. van, Hulsbergen, M., & Bohlmeijer, E. (2014). Transdiagnostische factoren: Theorie en praktijk. Amsterdam: Boom.

Hoop, A. van der (2010). De bom de baas: Therapie bij een 13-jarige puberjongen met een sociale fobie en hoofdpijnklachten. [N = 1-studie ter verkrijging lidmaatschap VGCt.]

Hout, M. van den (2016). Vijftig! Gedragstherapie, 3, 285–295.

Hunsley, J., & Mash, E. J. (2007). Evidence-based assessment. Annual Review of Clinical Psychology, 3, 29–51.CrossRefPubMed

Jacobs, N., Kleen, M., Groot, F. de, & A-Tjak, J. (2008). Het meten van experiëntiële vermijding; De Nederlandstalige versie van de Acceptance and Action Questionnaire-II (AAQ-II). Gedragstherapie, 41, 349–361.

Jansonius-Schultheiss, K., Drubbel, A. M. A., & Zink. I. (2014). Taaldiagnostiek. In J. A. Tak, J. D.Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 661–712). Utrecht: De Tijdstroom.

Jong, P. J. de (2016). Cognitive bias modificatie: Veelbelovend nieuw type theorie gestuurde interventies. Gedragstherapie, 3, 305–320.

Jong, P. de, & Berg, I. K. (1991). De kracht van oplossingen; Handwijzer voor oplossingsgerichte gesprekstherapie. Amsterdam: Pearson Assessment and Information BV.

Jong, L. de, Rauwerda, N., & Veeninga, A. (2011). Een leertheoretische benadering van de therapeutische interactie; Een nuttige en praktische aanvulling op N = 1-studies? Gedragstherapie, 44, 27–38.

Kaatee, M., Beer, R., Posthumus Meijes, F., & Salou, A. (2010). Cultureel interview, kindgerichte versie. Amsterdam: Interne publicatie De Bascule/Duivendrecht.

Kaatee, M., Torst, P., Jumelet, C., & Lindauer, R. (2016). PTSS bij jeugdigen met een licht verstandelijke beperking: Aanpassing van het diagnostisch interview. Kind en Adolescent Praktijk, 15, 28–36.CrossRef

Kanfer, F. H., & Philips, J. S. (1970). Learning foundations of behavior therapy. New York: Wiley & Sons.

Kazdin, A. E. (1983). Psychiatric diagnosis, dimensions of dysfunction, and child behavior therapy. Behavior Therapy, 14, 73–99.CrossRef

Kazdin, A. E. (2001). Behavior modification in applied settings (6th ed.). Stanford: Wadswords.

Klijn, W., & Scheller-Dikkers, S. (2006). Waar woorden tekort schieten. Leuven/Voorburg: Acco.

Korrelboom, C. W., & Broeke, E. ten (2004). Geïntegreerde cognitieve gedragstherapie: Handboek voor theorie en praktijk. Muiderberg: Coutinho.

Korrelboom, C. W., & Broeke, E. ten (2014). Geïntegreerde cognitieve gedragstherapie: Handboek voor theorie en praktijk. Bussum: Coutinho.

Korrelboom, C. W., & Kernkamp, J. B. H. (1993). Gedragstherapie: Basiskennis voor de praktijk van psychotherapie. Muiderberg: Coutinho.

Kortmann, F. A. M. (2016). Omgaan met cultuurverschillen. In C. Blanken, et al. (Red.), Psychiatrie voor de sociaal werker (pag. 575–588). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Koster, E. H. W., Stein, E., & Soetens, B. (2009). Evidence-based werken binnen de klinische psychologie: Op zoek naar wetenschappelijke informatie. Gedragstherapie, 42, 149–166.

Kuyken, W., Fothergill, C. D., Musa, M., & Chadwick, P. (2005). The reliability and quality of cognitive case formulation. Behaviour Research and Therapy, 43, 1187–1201.CrossRefPubMed

Kuyken, W., Padesky, C. H., & Dudley, R. (2009). Collaborative case conceptualization: Working effectively with clients in cognitive-behavioral therapy. New York: The Guilford Press.

Laak, J. J. F. ter (1995). Psychologische diagnostiek: inhoudelijke en methodologische aspecten. Lisse: Swets & Zeitlinger.

Linehan, M. M. (2016). De DGT vaardigheden; Handleiding voor de vaardigheidstraining dialectische gedragstherapie. Amsterdam: Pearson.

Luteijn, E., Minderaa, R., & Jackson, S. (2001). Handleiding bij de Vragenlijst voor Inventarisatie van Sociaal Gedrag van Kinderen (VISK). Lisse: Swets & Zeitlinger.

Maas, J. J. van der, & Albrecht, G. (2014). Diagnostiek van het gezinsfunctioneren. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 399–444). Utrecht: De Tijdstroom.

Mangnus, P. J. M. (2015). Een nieuwe ROM voor behandeling en onderzoek: De FLEXROM. GZ-psychologie, 8, 14–17.CrossRef

Maric, M. (2017). Het overbruggen van de kloof tussen klinisch onderzoek en de praktijk van kinder- en jeugdpsychotherapie? Tijdschrift voor Psychotherapie, 43, 204–215.CrossRef

Miller, A. L., Muehlenkamp, J. J., & Jacobson, C. M. (2008). Fact or fiction: Diagnosing borderline personality disorder in adolescents. Clinical Psychology Review, 28, 969–981.CrossRefPubMed

Morsbach, S. K., & Prinz, R. J. (2006). Understanding in improving the validity of self-report of parenting. Clinical Child and Family Psychology Review, 9(1), 1–21.CrossRefPubMed

Murphy, J. J., & Duncan, B. L. (2009). Doelgerichte hulp aan kinderen en jeugdigen; Praktische handreikingen voor oplossingsgericht werken. Amsterdam: Pearson Assessment and Information BV.

Nezu, A. M., Nezu, C. M., & Lombardo, E. (2004). Cognitive-behavioral case formulation and treatment design: A problem solving approach. New York: Springer.

Nock, M. K., & Kurtz, S. M. S. (2005). Direct behavioral observation in school setting: Bringing science to practice. Cognitive and Behavior Practice, 12, 359–370.CrossRef

Noorloos, J. R. (1994). Gedragstherapeutische interventie bij driftbuien: Een gevalsbeschrijving. Gedragstherapie, 27, 285–300.

Noorloos, J. R. (2012). Diagnostiek en indicatiestelling bij adolescenten met een borderline persoonlijkheidsstoornis. Kind en adolescent praktijk, 4, 178–187.CrossRef

Oosterlaan, J., & Veerman, J. W. (2014). Achtergronden en gebruik van vragenlijsten voor het vaststellen van emotionele en gedragsproblemen bij kinderen. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 211–278). Utrecht: De Tijdstroom.

Orlemans, H., Eelen, P., & Hermans, D. (1995). Inleiding tot de Gedragstherapie. Houten: Bohn Stafleu Van Loghum.

Os, J. van (2015). De DSM-5 voorbij!. Leusden: Diagnosis.

Pameijer, N. K., & Beukering, T. van (2015). Handelingsgerichte diagnostiek in het onderwijs. Een praktijkmodel voor diagnostiek en advisering. Leuven: Acco.

Pameijer, N. K., & Draaisma, N. (2011). Handelingsgerichte diagnostiek in de jeugdzorg. Een kader voor besluitvorming van gedragswetenschappers. Leuven: Acco.

Panaytov, P. A. (2010). Simple therapy. Rousse: Solutions brief therapy and counseling centre. http://en.solutions-centre-rousse-bulgaria.org.

Patterson, G. R. (1982). A social learning approach: Coercive family process (Bd. 3). Eugene, Oregon: Castalia Publishing Company.

Prins, P. J. M. & Braet, C. (Red.). (2014). Handboek klinische ontwikkelingspsychologie (2e herziene druk). Houten: Bohn Stafleu van Loghum.

Raedt, R. de (2004). Het belang van gedragstherapeutische analyses. Gedragstherapie, 37, 327–329.

Raedt, R. de (2016). De toekomst van de gedragstherapie: Over experimentele psychopathologie, affectieve neurowetenschappen en technologie. Gedragstherapie, 3, 257–265.

Raedt, R. de, & Schacht, S. (2003). Een model voor probleemidentificatie binnen het gedragstherapeutische proces. Gedragstherapie, 36, 197–222.

Raemdonck, K. (2010). Mediatietherapie in de residentiële zorg voor kinderen en jeugdigen-protocollen. Antwerpen: Garant.

Raes, F. (2016). De toekomst van de CGT: Een zaak van preciezer afstemmen en beter richten? Gedragstherapie, 3, 332–342.

Resing, W. C. M. (Red.). (2015). Handboek intelligentietheorie en testgebruik. Amsterdam: Pearson.

Resing, W. C. M. (2016). Leervermogen. In K. Verschueren & H. Koomen (Red.), Handboek diagnostiek in de leerlingbegeleiding: Kind en context (pag. 131–145). Antwerpen: Garant.

Rijnders, P. & Heene, E. (Red.). (2010). Kortdurende psychologische interventies voor de eerste lijn. Amsterdam: Boom.

Rohlof, H., Loevy, N., Sassen, L., & Helmich, S. (2002). Het cultureel interview. www.rohlof.nl.

Ruijssenaars, A. J. J. M., Hamers, J. H. M., Leseman, P. P. M., & Ruiter, S. A. J. (2014). Leergeschiktheid, leertests en onderwijs. In J. A. Tak, J. D. Bosch, S. Begeer & G. Albrecht (Red.), Handboek Psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen (pag. 571–594). Utrecht: De Tijdstroom.

Saeger, H. de, & Kamphuis, J. H. (2011). Therapeutisch psychologisch onderzoek bij mensen met persoonlijkheidsstoornissen: Uitdagingen en kansen. GZ-psychologie, 8, 22–28.

Schaap, C. (2006). Intervisie. Het waarom en hoe van de holistische theorie. Gedragstherapie, 39, 197–202.

Schacht, R., Raedt, R. de, & Rijnders, P. (2007). Evidenced-based stepped care in de gedragstherapeutische praktijk. Gedragstherapie, 40, 85–110.

Schroevers, M., Nuklicek, I., & Topman, R. (2008). Validatie van de Nederlandstalige versie van de Mindful Attention Awareness Scale (MAAS). Gedragstherapie, 41, 225–240.

Siebelink, B. M., & Treffers, Ph. D. A. (2001). ADIS-C: Anxiety disorders interview schedule for DSM IV-child version. [Nederlandse bewerking van Silverman et al.] Amsterdam: Swets/Pearson.

Stallard, P. (2005). A clinician’s guide to think good-feel good. Using CBT with children and young people. West Sussex: John Wiley and Sons. [Nederlandse vertaling (2006): Denk goed voel je goed; Cognitieve gedragstherapie voor kinderen en jongeren. Behandelwijzer. Amsterdam: Nieuwezijds.]

Tak, J. A., Bosch, J. D., Begeer, S. & Albrecht, G. (Red.). (2014). Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten. Utrecht: De Tijdstroom.

Tak, J. A. & Veerman, J. W. (Red.) (2014). De plaats van diagnostiek binnen het hulpverleningsproces. In: J. A. Tak, J. D.Bosch, S. Begeer & G. Albrecht, G. (Red.), Handboek psychodiagnostiek voor de hulpverlening aan kinderen en adolescenten (pag. 13–49). Utrecht: De Tijdstroom.

Tromp, N. (2010). Adolescent personality pathology, a dimensional approach. Proefschrift. Amsterdam: VU Amsterdam.

Vermeire, S. (2006). Het grote hechtingsinterview. Casuïstiek, XXIV(3–4), 305–320.

Verschueren, K. & Koomen, H. (Red.). (2016). Handboek diagnostiek in de leerlingbegeleiding: Kind en context. Antwerpen: Garant.

Versluis, A., Maric, M., & Peute, L. (2014). (Hoe) heeft de behandeling gewerkt? N = 1 studies in onderzoek en praktijk. De Psycholoog, 49, 11–20.

Vijver, F. van de, Schittekatte, M., & Fontaine, J. (2016). Allochtone leerlingen. In K. Verschueren & H. Koomen (Red.), Handboek diagnostiek in de leerlingbegeleiding: Kind en context (pag. 323–337). Antwerpen: Garant.

Visser, S. (2004). Analyses, geen doel op zich. Gedragstherapie, 37, 331–334.

Vlierberghe, L. van, Hamers, P., & Braet, C. (2008). Handelingsgerichte diagnostiek. In C. Braet & S. Bögels (Red.), Protocollaire behandelingen voor kinderen met psychische klachten (pag. 27–48). Amsterdam: Boom.

Weisz, J. R., & Kazdin, A. E. (2010). Evidence-based psychotherapies for children and adolescents (2nd ed.). New York: The Guilford Press.

Wijnekus, M., & Pluymakers, M. (2016). Begaafde leerlingen. In K. Verschueren & H. Koomen (Red.), Handboek diagnostiek in de leerlingbegeleiding: kind en context (pag. 359–380). Antwerpen: Garant.

Titel: Gedragsassessment en psychodiagnostiek bij kinderen en jeugdigen: een getrapte benadering
Auteurs: Drs. J. R. Noorloos
dr. J. D. Bosch
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Methoden en technieken van gedragstherapie bij kinderen en jeugdigen
Print ISBN: 978-90-368-1971-8

Elektronisch ISBN: 978-90-368-1972-5

Copyright: 2018
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-1972-5_2

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen