De gezondheidszorg in Nederland is met de komst van de marktwerking meer gestandaardiseerd en geprotocolliseerd 1 Deze standaarden en protocollen hoeven geen probleem te zijn, mits ze gebruikt worden als richtlijnen en behandelaren ervan af durven te wijken. De standaarden zijn namelijk vaak in zekere mate gebaseerd op generaliserende statements voor de ‘gemiddelde populatie’. Daardoor ontvangen groepen die afwijken van dit ‘gemiddelde’, zoals allochtone Nederlanders (noot a), soms niet de zorg die voldoet aan hun behoeften. Voorwaarde voor een goede behandeling is dat behandelaren en hulpverleners weten hoe ze rekening kunnen houden met interculturele verschillen. Dit lijkt nu nog niet altijd gegarandeerd. De kern van dit probleem ligt in de complexe samenhang tussen politiek, maatschappij en onderwijs. In de huidige situatie ontbreekt er kennis en aandacht binnen het gezondheidsgerelateerde onderwijs, waardoor nieuwe behandelaren onvoldoende voorbereid worden op de realiteit van de praktijk.
