Voor fysiotherapeuten breekt met de decentralisatie van de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) naar de gemeenten een potentieel interessante tijd aan. Cor Langedijk en Gerrold Verhoeks leggen in een masterclass Wmo voor eerstelijns zorgaanbieders uit hoe zij die kansen kunnen benutten.
Achter de decentralisatie van de Wmo naar de gemeenten zit een duidelijke visie, stelt Cor Langedijk, bestuurslid bij Zorgbelang Noord Nederland en eigenaar van CorBizz. ‘De achterliggende gedachte is de verschuiving in aandacht van ziekte en zorg naar gezondheid en gedrag’, vertelt hij. ‘En gedragsverandering in relatie tot het bewegingsapparaat past op een logische manier bij het werk van de fysiotherapeut. Zowel de fysiotherapeut als de Wmo hebben immers als doel de mens optimaal te laten functioneren in zijn eigen omgeving. Maar: de fysiotherapeut die hierin een actieve rol wil spelen, moet wel actief beleid ontwikkelen hiervoor, het komt niet uit eigen beweging naar je toe.’
‘Investeren in kennis van de mensen die in je wijk wonen, maakt de fysiotherapeut kansrijk in de Wmo’
Wat nodig is van de fysiotherapeut, stelt Langedijk, is dat die investeert in de wijk waarin hij actief is. ‘Dit kan hij ook, want hij is bekend in de wijk en weet wat er speelt onder de mensen die daar wonen. Bovendien is de fysiotherapeut specialist in bewegen, maar heeft hij ook een integrale blik hierop. En bewegen is een begrip dat zich logisch laat vertalen naar participeren – een kernbegrip in de huidige ontwikkelingen binnen de Wmo. Investeren in kennis van de mensen die in je wijk wonen, maakt de fysiotherapeut dus kansrijk in de Wmo. Door te participeren in wijkgerichte activiteiten als wandelverenigingen of streetdance voor kinderen, en door de fysiotherapiepraktijk neer te zetten als een ontmoetingsplek voor de wijk waarin bewegen centraal staat, kan de fysiotherapeut in beeld komen in de wijk. Vooropgezet dat hij zichzelf niet presenteert als aanbieder van een technische dienst. Hij moet geen product aanbieden, maar oplossingen, dan komt hij vanzelf ook bij de gemeenten in beeld.’
De fysiotherapeut die dit wil, moet dus bereid zijn om buiten zijn behandelkamer te treden en buiten de grenzen van zijn vak te denken. ‘Ik besef dat wat ik hier schets een aanpak is die tijd vergt’, zegt Langedijk. ‘En het vergt een investering in de ontwikkeling van een integraal aanbod. Het vraagt dus ook om samenwerking met andere zorgaanbieders. Als wij dit uitleggen tijdens lezingen die we voor fysiotherapeuten organiseren, merken we altijd dat niet iedereen hiervoor openstaat. Veel fysiotherapeuten haken af omdat ze vinden dat dit niet bij hen past. Pakweg een op de vijf ziet de kansen wel, en volgt daarom de masterclass die wij aanbieden om de mogelijkheden voor het benutten van de kansen van de Wmo verder uit te diepen.’
Meer artikelen over fysiotherapie: Algemeen.
Auteur(s): Frank van Wijck Beeld: Baumann/imago