7. Forensische geneeskunde

Forensische geneeskunde is een discipline die zich begeeft op de grens van de geneeskunde en het strafrecht. De forensisch arts houdt zich in de praktijk bezig met drie kerntaken. Dit zijn medische arrestantenzorg, sporenonderzoek en letselinterpretatie bij (kinder)mishandeling of een zedenmisdrijf, en lijkschouw bij een (mogelijk) niet-natuurlijke doodsoorzaak. In geval van medische arrestantenzorg is de forensisch arts behandelaar van de patiënt en is het beroepsgeheim volledig van kracht. Met toestemming van de arrestant kan informatie gedeeld worden tussen bijvoorbeeld forensisch arts en huisarts. Bij de lijkschouw en sporenonderzoek is geen sprake van een behandelrelatie en wordt gerapporteerd aan justitie. Een forensisch arts wordt geconsulteerd door een behandelend arts bij twijfel aan natuurlijk overlijden en bij vermoeden van (kinder)mishandeling. Met een lijkschouw achterhaalt de forensisch arts de aard en oorzaak van het overlijden. Bij mishandeling of een zedendelict legt de forensisch arts het letsel objectief vast en rapporteert aan justitie.