26. Ethiek in de sportgeneeskunde

Uitgangspunten in de geneeskunde, zoals het bevorderen van de gezondheid, verminderen van het lijden en voorkomen van schade aan de gezondheid, kunnen conflicteren met het streven naar sportieve winst. Dit leidt tot een spanningsveld tussen de plicht van de arts om bij te dragen aan de gezondheid van de sporter enerzijds en de autonomie van de sporter anderzijds. Morele dilemma’s in de sportgeneeskunde kunnen ook voortvloeien uit de relatie tussen de arts en de sporter, waarin privacy en vertrouwelijkheid niet altijd vanzelfsprekend zijn. Een ander moreel uitgangspunt dat in de sportgeneeskunde onder druk staat, is het principe van rechtvaardigheid. Onder invloed van ‘return to play pressure’ vindt gemakkelijk overdiagnostiek plaats en worden soms niet-bewezen effectieve behandelingen ingezet. Uitbreiding van het sportgeneeskundig werkveld van een primair therapeutische naar een prestatiebevorderende discipline zal nieuwe morele dilemma’s opwerpen die vragen om systematische ethische reflectie. Een stappenplan kan behulpzaam zijn bij het nemen van een afgewogen beslissing bij een ethisch dilemma. Het stapsgewijs doorlopen van het proces van formuleren van de morele vraag en van de verschillende handelingsopties, gevolgd door weging van de argumenten voor deze handelingsopties, kan leiden tot een afgewogen beslissing en professionalisering van het sportmedisch handelen.