Effectonderzoek voor de ‘evidence based’ praktijk

In de zorgsector is een sterke stroming ontstaan die uitgaat van een ‘evidence based’ benadering bij de inrichting van het hulpverlenend handelen. Deze in met name de medische sector sterk geprononceerde benadering schrijft voor dat beslissingen over te plegen interventies zo veel mogelijk gebaseerd moeten zijn op bewijs dat deze interventies ook daadwerkelijk effect sorteren (Kaasenbrood, 1997). In de afgelopen jaren is er door een toenemend aantal auteurs op gewezen dat er weliswaar steeds meer gedegen wetenschappelijk onderzoek is dat aantoont dat psychosociale en psychiatrische behandeling effect heeft, maar dat de praktische toepassing van dat onderzoek nogal wat beperkingen meebrengt. Wat is hier aan de hand?