13. Eenzame kinderen

Elk kind heeft behoefte aan contact met andere kinderen. Deze elementaire behoefte is echter niet bij iedereen even groot. Maar als er een kloof ontstaat tussen de behoefte aan verbondenheid met anderen en de werkelijke binding met anderen, dan treedt eenzaamheid op. Er bestaan twee vormen van eenzaamheid. Kinderen kunnen sociaal eenzaam zijn (geen relaties met anderen) en/of emotioneel eenzaam (gevoelens van verdriet en wanhoop). Eenzaamheid kan het gevolg zijn van een onvermogen tot hechting, van minderwaardigheidsgevoelens, van ongunstige (gezins)omstandigheden en van een neiging tot eenzaamheid. Eenzaamheid bij kinderen wordt nog steeds onderbelicht en onderschat, terwijl eenzaamheid de sociale ontwikkeling ernstig schaadt. De belangrijkste problemen zijn: depressie, een laag zelfbeeld, isolement, sociale incompetentie en psychosomatische klachten.