Top

Gepubliceerd in:

2018 | OriginalPaper | Hoofdstuk

6. Eenzaamheid en aanleg

Auteur : Jan van der Ploeg

Gepubliceerd in: Eenzaamheid bij jeugdigen

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

Samenvatting

Onderzoek onder tweelingen laat zien dat eenzaamheid voor een deel ook een genetische component heeft. Dat is vooral zichtbaar in het functioneren van het brein. Verschillende neurotransmitters spelen mee in processen van het brein die kunnen bevorderen dat jeugdigen zich eenzaam voelen. Daarnaast zijn er ook in aanleg aanwezige persoonlijkheidsdisposities die de eenzaamheid kunnen bevorderen: te veel temperament, te sterke ongeremdheid, te weinig veerkracht en te veel gedragsinhibitie en gedragsactivering.

vorige hoofdstuk Het gezin van eenzame jeugdigen

volgende hoofdstuk Eenzaamheid vaststellen

Boomsma, D. I., Willemsen, G., Dolan, C. V., Hawkley, L. C., & Cacioppo, J. T. (2005). Genetic and Environmental Contributions to Loneliness in Adults. Behavior Genetics, 35, 745–752.CrossRefPubMed

Bouchard, T. J., Lykken, D. T., McGue, M., Segal, N. J., & Tellegen, A. (1990). Sources of human psychological differences. Science, 250, 223–228.CrossRefPubMed

Cacioppo, J. T., Cacioppo, S., & Boomsma, D. I. (2014). Evolutionary mechanisms for loneliness. Cognition and Emotion, 28, 3–21.CrossRefPubMed

McGuire, S., & Clifford, J. (2000). Genetic and environmental contributions to loneliness in children. Psychological Science, 11, 487–491.CrossRefPubMed

Thomas, A., & Chess, S. (1977). Temperament and development. New-York: Brunner/Mazel.

Titel: Eenzaamheid en aanleg
Auteur: Jan van der Ploeg
Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum
Boek: Eenzaamheid bij jeugdigen
Print ISBN: 978-90-368-1952-7

Elektronisch ISBN: 978-90-368-1953-4

Copyright: 2018
DOI: https://doi.org/10.1007/978-90-368-1953-4_6

Bohn Stafleu van Loghum

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

Samenvatting

Log in om toegang te krijgen