Een vorstperiode van drie weken: analyse van gevolgen voor perifeer ziekenhuis en bruikbaarheid van triagesysteem

Doel: De vorstperiode december 2008 – januari 2009 bracht vele traumata van het steun- en bewegingsapparaat met zich mee. De krant meldde: ‘In het Amphia Ziekenhuis in Breda moesten mensen op de gang worden geholpen.’ Wij analyseerden wat de invloed van deze vorstperiode is geweest op de patiëntenstroom, triage, doorlooptijden en acute operatie-indicaties.

Opzet: Beschrijvend, retrospectief.

Methode: In deze retrospectieve studie werden alle patiënten gezien op de afdeling Spoedeisende Hulp (SEH), met letsel van het steun- en bewegingsapparaat ten gevolge van de vorst, geanalyseerd. Deze groep werd vergeleken met de patiëntengroep in dezelfde periode een jaar eerder.

Resultaten: Gedurende de vorstperiode werden 1924 patiënten geëvalueerd; 1646 patiënten hadden letsel van het steun- en bewegingsapparaat. Bij 36% was het letsel vorstgerelateerd, waarvan 59% een fractuur die veelal conservatief werd behandeld. De polsfractuur kwam het meest voor (38%). De patiëntenstroom liet een toename van 40% zien, maar voldeed niet aan de inzetcriteria van het Ziekenhuis Rampen Opvangplan (ZI-ROP). Triage op basis van het Manchester Triage Systeem (MTS) werd voortgezet. Er was sprake van een hoog percentage laagcomplexe zorg (67%). De gemiddelde doorlooptijd in de vorstperiode was gelijk aan die in de controleperiode (97 minuten).

Conclusie: De vorstperiode heeft geleid tot een toename van het aantal letsels van steun- en bewegingsapparaat, voornamelijk fracturen. Het MTS is goed bruikbaar gebleken tijdens de toename van de patiëntenstroom in deze periode. Opschaling van personeel naar eigen inzicht was voldoende om de doorlooptijd niet te doen toenemen. Dit is mogelijk mede te danken aan effectievere werkzaamheden en een hoge bereidheid van personeel.