Skip to main content
Top

2011 | OriginalPaper | Hoofdstuk

Een sterke man… (1)

Auteur : Bohn Stafleu van Loghum

Gepubliceerd in: Het meeste gaat vanzelf over..., tenzij de dokter er op tijd bij is!

Uitgeverij: Bohn Stafleu van Loghum

share
DELEN

Deel dit onderdeel of sectie (kopieer de link)

  • Optie A:
    Klik op de rechtermuisknop op de link en selecteer de optie “linkadres kopiëren”
  • Optie B:
    Deel de link per e-mail

Ik ben opgevoed zoals vrijwel al mijn leeftijdgenoten: onze ouders moesten na de oorlog het land opbouwen en wilden daarbij door hun kinderen niet te veel gestoord worden. Dat zou ik, toen onze kinderen kwamen, anders doen. Waarom weet ik eigenlijk niet, want ik ben van mijn opvoeding bepaald niet slechter geworden. Ik had me ook voorgenomen mijn kinderen realistisch op te voeden. “Als een boef nou in ons huis komt? Wat doe jij dan?”, vroeg mijn oudste zoon na het voorlezen. In zijn kleine pyjamaatje keek hij mij met z'n blauwe ogen vol verwachting aan. “Als hij niet heel sterk is, stuur ik hem gelijk de deur weer uit”, antwoordde ik naar waarheid. Mijn antwoord stelde hem duidelijk teleur, maar ik wou hem geen fabeltjes vertellen. De tijd daarna sliep hij slecht en stelde de vraag steeds opnieuw. Ik sprak erover met een vriend: je moet gewoon overdrijven, kreeg ik te horen, je moet hem geruststellen of dat nou realistisch is of niet. Die avond kwam weer dezelfde angstige vraag: “Als er nou een boef in huis komt?” Ik liet mijn bedenkingen varen en antwoordde dat ik hem dan regelrecht het huis uit zou schoppen. Daarmee had ik de geest al te veel uit zijn flesje laten komen, want hij ging door: “Maar als hij nou heel sterk is?” “Dan schop ik hem nog veel harder het huis uit.” Hij werd al iets enthousiaster maar was nog niet geheel overtuigd: “Maar als het nou een héél, héél erg sterke boef is, een reus of zo?” wilde hij voor alle veiligheid nog weten. Ik was intussen door het dolle heen en zei volkomen belachelijk: “Dan pak ik hem bij zijn voet en slinger ik hem drie keer boven mijn hoofd en dan laat ik hem zo dwars door het raam naar buiten vliegen, zodat hij beneden in de bosjes terecht komt.” Ik weet het, dit was buiten alle proporties, maar het effect was geweldig. Hij stond opgewonden te springen, imiteerde mijn zwaaiende gebaar en mijn nakijken van de vliegende reus richting bosjes beneden. Daarna zuchtte hij diep, ging onder zijn Mickey Mouse dekbed liggen en sloot tevreden zijn ogen. Van slaapproblemen was geen sprake meer.

Metagegevens
Titel
Een sterke man… (1)
Auteur
Bohn Stafleu van Loghum
Copyright
2011
Uitgeverij
Bohn Stafleu van Loghum
DOI
https://doi.org/10.1007/978-90-313-9171-4_22