1. Een inclusieve, systeemtheoretische benadering van interculturele communicatie

In de dagelijkse omgang met mensen met een andere herkomst is de neiging tot culturaliseren[1] sterk aanwezig. Mensen worden alleen gezien, benoemd en aangesproken als representanten van hun etnische of nationale cultuur of als representanten van hun religie. Professionals doen vaak een beroep op een culturaliserend aanbod van deskundigheidsbevordering en onderzoeksliteratuur, om te leren hoe ze effectief kunnen omgaan met culturele verschillen in de communicatie. In dit verband zijn de interculturele communicatietheorieën van David Pinto,[2] Fons Trompenaars[3] en vooral van de internationaal erkende Geert Hofstede[4] populair. Pinto gaat uit van structuren van culturen, Trompenaars van verschillende soorten culturen en Hofstede van dimensies van nationale culturen.