Een gevoelloze tong? Dan wel met gevoel behandelen!

Een vaak gebruikte verdovingsvloeistof in de tandheelkunde met als hoofdbestanddeel lidocaïnehydrochloride en 1 op 80.000 eenheden adrenaline. De laatste zorgt voor het samentrekken van de bloedvaten zodat de verdovingsvloeistof langer op zijn plaats blijft en haar werking kan doen.

Dit is een verdoving die wordt ingespoten vlak bij een zenuw. Het gevolg is dat het gebied dat door deze zenuw geïnnerveerd wordt, verdoofd raakt. In de onderkaak geeft men deze anesthesie bij de nervus alveolaris inferior. Het gevolg is dat alle elementen van een onderkaakhelft verdoofd raken, evenals een gedeelte van het omringende tandvlees en kaakbot. Ook raakt een deel van de lip verdoofd aan dezelfde zijde. (De nervus mentalis, die de onderlip voorziet van innervatie, is een eindtak van de nervus alveolaris inferior.) Een andere vorm van verdoven is de infiltratieanesthesie, waarbij de eindtakjes van een bepaald gebied verdoofd raken door hier verdovingsvloeistof omheen te spuiten. Vaak wordt hiervan gebruikgemaakt om in de bovenkaak één of meerdere elementen te verdoven.

Een techniek waarbij men, nadat de naald op de juiste plaats is ingebracht, de drukhendel van de verdovingsspuit even loslaat, waardoor deze door een veersysteem zich iets terugtrekt en vloeistof om het gebied van de punt van de naald opzuigt. Zo kan men zien of er niet in een bloedvat wordt geïnjecteerd. Zou dit het geval zijn, dan kleurt de ampul met verdovingsvloeistof rood. Dit is belangrijk om te weten, omdat het direct inspuiten van verdovingsvloeistof in een bloedvat ernstige complicaties met zich mee kan brengen.