Gepubliceerd in:
01-06-2014 | Thema
Een ezel stoot zich in het gemeen…
Gepubliceerd in: Jeugdbeleid | Uitgave 2/2014
Log in om toegang te krijgenSamenvatting
Het zou van lef getuigen, zo stelt lector Goos Cardol, om met de conclusies van het proefschrift van René Clarijs in de hand opnieuw te doordenken wat we aan het doen zijn. Vervolgens dient dit te worden vertaald in een stelsel waar oude fouten niet opnieuw gemaakt worden, waarbij we loskomen van organisatiebelangen en concrete handvatten bieden aan professionals die invulling moeten geven aan de transformatiedoelen; tenzij we die ezel willen zijn die zich meerdere keren stoot aan dezelfde steen.
Clarijs’ pleidooi verdient steun en verdient een nadere uitwerking, zegt Cardol. Binnen de keten van de jeugdzorg alleen kunnen de problemen namelijk niet opgelost worden. Andere domeinen moeten daarbij betrokken worden om meer effectieve en meer langdurige oplossingen te kunnen bewerkstelligen. Het gaat Clarijs niet specifiek om de twee door hem beschreven voorbeelden van nonformal education of result based accountability, het mag ook een andere vorm krijgen, maar de voorbeelden tonen aan dat er in het derde milieu nog veel te halen valt.
