Ik werk in het ziekenhuis op een afdeling met oudere mensen. Naast de reden van hun opname hebben zij vaak een vorm van dementie. Ook in coronatijd zorg ik met veel liefde voor deze kwetsbare doelgroep. Maar toch is het anders. Ik worstel met het dragen van een mondkapje. Niet hoe en wanneer ik het moet dragen; dat is mij wel duidelijk. Ook heb ik het niet over de schuurplekjes achter mijn oren of over het kleine eeltplekje op mijn neus. Aan gesprekken voeren met een mondkapje op zijn we inmiddels ook gewend. Het dempt het geluid misschien een beetje, maar over het algemeen kunnen we ons best goed verstaanbaar maken en patiënten uitleggen wat hen te wachten staat bij een operatie of waarom het noodzakelijk is om wat bloed af te nemen voor onderzoek. …